Grupa Deep Purple preživela je na izgled beskonačnu seriju promena i dramatičan pomak sredinom karijere sa grandioznog, progresivnog rocka na heavy metal, da bi izrasla u istinsku instituciju britanskog hard rocka. Grupa Deep Purple formirana je 1968.g. u Hertfordu, u Engleskoj, a prvu postavu benda činili su gitarista Ritchie Blackmore, basista Nick Simper, klavijaturista Jon Lord, bubnjar Ian Paice i pjevač Rod Evans. Koreni grupe Deep Purple zapravo sežu u 1967.g., kada je Chris Curtis, bivši bubnjar Searchers-a, osnovao bend Roundabout. Curtis je u tu grupu doveo Blackmore-a koji je ubrzo preuzeo glavnu reč. Nakon nastupa u Nemačkoj, 1968. menjaju naziv u Deep Purple.
Njihov prvi album bio je “Shades of Deep Purple”, najviše pop orijentisan album koji su ikad snimili. Album je vrlo dobro prošao u Americi, za razliku od Velike Britanije gdje nije ni objavljen. Prvi singl sa ovog albuma, pjesma “Hush” dospela je među pet najboljih hitova u Americi. Drugi album, “Book of Taliesyn” izašao je 1969. i ponovio je uspeh prethodnog, ali samo u Americi. Istu sudbinu doživeo je i njihov treći album, nazvan “Deep Purple in Concert”.
Nakon toga, grupa se okreće heavy rocku i pokušava afirmirati u rodnoj Engleskoj. Grupu napuštaju Rod Evans i Nick Simper, a na njihova mesta dolaze Ian Gillan i Roger Glover iz pop grupe Episode Six. Nova postava snima album “Concerto for Group and Orchestra” na kojem spajaju rock i klasičnu muzike. Album je sniman u londonskom Albert Hallu sa kraljevskom filharmonijom. Nakon što je i ovaj projekat prošao gotovo nezapaženo, Blackmore je preuzeo kreativnu kontrolu nad bendom, insistirajući na što većoj dominaciji gitara i maksimano koristeći Gillanov snažni glas. I na kraju se isplatilo. 1970. izašao je album “Deep Purple in Rock” koji je označio početak njihovog najkreativnijeg i komercijalno najuspješnijeg perioda. U Velikoj Britaniji album je prodan u više od milion primeraka, a singl “Black Night” zauzeo je vrhove engleskih top listi. Uspeh je doživeo i sledeći album “Fireball” iz 1971.g., a singl “Strange Kind of Woman” nasledio je “Black Night” na britanskim listama top singlova.
Planovi da snimaju u kasinu u Švajcarskoj propali su nakon što je mesto izogrelo za vreme nastupa Franka Zappa-e. Međutim, ovaj događaj bio je inspiracija da naprave najdugotrajniji hit grupe Deep Purple “Smoke on the Water”. Ova pesma uvrštena je na multiplatinasti album “Machine Head” koji je, sredinom 73. dospeo među prvih pet u Americi i Deep Purple doveo među rock elitu.
Međutim, međusobna netrpeljivost sve više počinje razarati bend. U narednim godinama, nekoliko članova napušta bend, među kojima i Ritchie Blackmore. 1974. g. snimili su album “Burn”, i to sa novim članovima: pevačom Davidom Coverdale-om i basistom/pevačem Glenn Hughes-om. Iste godine, u zapadnoj Nemačkoj snimili su album “Stormbringer”, nakon čega grupu napušta Ritchie Blackmore, koji je formirao vlastiti bend Rainbow, a na njegovo mjesto dolazi Tommy Bolin. Njegov prvi album sa Deep Purplom bio je “Come Taste the Band”, snimljen 1975.g.
U julu 1976. dolazi do novih nesuglasica i grupu napušta Coverdale, koji je započeo solo karijeru, a potom formirao bend Whitesnake. Krajem iste godine, Bolin je umro od prevelike doze heroina, a objavljen je i njihov koncertni album “Made in Europe”.
Klasična postava Deep Purplea, Blackmore, Gillan, Lord, Glover i Paice ponovo se ujedinila 1984. kako bi snimili album “Perfect Strangers”, koji je ostvario platinasti tiraž. Nakon tri godine, izdali su album “The House of Blue Light”. U tom periodu izdali su i dupli kompilacijski album “Antology” i album “Nobody’s Perfect”.
Netrpeljivost i nesuglasice iz prošlosti, ponovo su izašle na površinu, i Gillan ponovo odlazi iz grupe, sredinom 1989. 1990. snimaju album “Slaves and Masters”, na kojem angažuju nekadašnjeg pjevača Rainbowa, Joe Lynn Turnera. 1991. kreću na istoimenu turneju, u okviru koje su nastupili i u Ljubljani, u Sloveniji. U sred turneje grupu je napustio Blackmore, a privremeno ga je zamijenio Joe Satriani.
1992. Deep Purple još jednom dobija prvobitni sastav: Blackmore, Lord, Paice, Glover i Gillan. Prije toga Gillan je izjavio: “Na Deep Purple gledam kao na bivšu ženu. Venčali smo se 69. i razveli 73., pa smo se opet venčali 84. i razveli 89., a sad sam čvrsto odlučio – nikad više neću oženiti tu ženu.” Međutim, predomislio se, i 1993. snimaju “The Battle Rages On”. 1994. na mjesto gitariste dolazi Steve Morse, i u novom sastavu, 1996. snimaju “Purpendicular”. 1998. usledio je album “Abandon”, a 2000. “Live at the Albert Hall”. Krajem 90-tih i početkom 2000. objavljeni su još neki arhivski snimci i kompilacije: “Machine Head 25th Anniversary”, “Friends & Realtives”, “Rhino’s The Very Best Of” i “Days May Come and Days May Go. Takođe su izašli i DVD-ovi: “Total Abandon:Live Australia 1999”, “In Concert with London Symphony Orchestra”, “Bombay Calling” i “New, Live & Rare”.
Bivši član Deep Purplea, Ritchie Blackmore, nakon odlska iz benda takođe je bio zauzet. Nakratko je oživljena njegova grupa Rainbow, sa kojim 1998. izdaje album “Stranger in Us All”. Potom je sa svojom vjerenicom Candice Night oformio sastav Blackmore’s Night.
Uprkos brojnim izmenama u sastavu grupe tokom dugogodišnje karijere, Depp Purple je živ i u 21. veku. Njihove pesme još uvijek dobro kotiraju i slušaju se širom sveta.
Pon Maj 06, 2024 2:39 am od usluzni
Kalendar
