Pri obeležavanju 60. godišnjice oslobođenja zloglasnog ustaško-hrvatskog logora Jasenovac, premijer Hrvatske Ivo Sanader osudio je „preuveličavanje” broja žrtava i energično odbacio tvrdnje da se u Hrvatskoj sistematski prikriva istina o genocidu...
Hrvatski istoričari pri izučavanju Drugog svetskog rata, priznali su: „Nisu svi Hrvati od 1941. do 1945. klali Srbe, ali su svi bili za njihovo potpuno uništenje”.
U Jasenovačkom logoru umoreno je 19.432 deteta, imenom i prezimenom. Pokopano je 10.268 dečaka i 9.128 devojčica. Za 36 mališana nije bilo moguće utvrditi pol.
Početkom poslednjeg rata, Mate Meštrović je izjavio: „Nije mi jasno - dvjesta godina mi koljemo Srbe i što ih više koljemo oni hoće da žive sa nama. Taj fenomen ja ne mogu da shvatim”
Grupa francuskih i belgijskih novinara, 2002. godine, obišla je prostor od Slavonije do Dalmacije i zatim napisala: „Ništa se na ovom svetu ne može meriti sa intenzitetom hrvatske mržnje prema Srbima”.
Da li neko preuveličava ili minimizira broj žrtava, o tome najbolje govore objavljeni podaci, dokumenti, svedočanstva preživelih, upisani podaci u leksikonima, i dr. materijali. Nalazimo se u vremenu kada „zaborav” stvara drugačiju sliku, od onoga što je do danas objavljeno, pa stoga da se podsetimo na određene podatke:
U Jasenovački logor odvođeni su od 1941. do 1945. Srbi, zatim Jevreji i Romi. Većina takvih transporta, u početku, je odmah po dolasku u logor upućivana na likvidaciju a da nisu nigde zavođena imena ni broj ljudi koji su se u transportu nalazili.
1. Jedan od prvih zatočenika u ovaj logor, od 11.09.1941., je bio Martis Sedlar, koji je bio grobar za sve vreme i kaže: ...„Mislio sam da to neću nikom pričati ako nekim slučajem ostanem živ. Sa grupom grobara na hiljade sam zakopao - mrtvih, živih, mladih, starih, djece, smrzlih, zadavljenih, od gladi i žeđi i tifusa umrlih. Zakopao sam i svoga oca, 20.01.1942. koji se bio smrznuo noću u baraci i umro...”
2. Pukovnik inžinjer Hinko Pičili konstruisao je u tzv. ciglani peć u kojoj su ubacivani nemoćni zatvorenici. Pred tom ciglanom zaustavljali su se kamioni, da bi se posle čuli bezbrojni muški, ženski i dečji glasovi kako zapomažu. Radilo se to uglavnom noću. Jednom su u februaru 1942. ustaše doterale u logor veliki transport žena i dece, i sve ih pored ciglarskih peći poubijali sekirama i maljevima. Ubijanje je trajalo čitav dan, jer je otpor hrvatskim ubicama bio veoma snažan. Žene su na ustaški nož skakale, u oči su im nokte zabadale i padale mrtve. Posle je grupa zatočenika morala da ih ubacuje u ciglarsku peć. Pičilijeva peć je radila svake noći!
3. Strašan je bio način ubijanja u jamama. To su rupe, dugačke 6 m, širine 2 m a duboke za ljudski rast. U njih se uguraju svezani zatočenici, potpuno goli, muškarci, žene i djeca. Zbijaju se jedno do drugoga u stojećem stavu. Onda su ih udarali maljevima po glavama toliko dugo dokle bi se čuo ijedan glas. Takvih grobnica je bilo na stotine.
4. Logor S-C bio je strašan. Nikad takvo nešto čovek nije mogao da vidi. U ženskoj zgradi ubijali su strujom i trudnice, a posle su ubijali nožem.
5. Čitava sela zatočenika je odvođeno u Gradinu, Ušticu i na obalu Save, gde su likvidirani. Dr Nikola Nikolić, bio je zatočenik logora III u Jasenovcu od 12.07.1942. do februara 1943. i u svojoj knjizi „Jasenovački logor” - Zagreb, 1948., piše:
Ujutro 7. rujna 1942. duga povorka, mase naroda u narodnim bosanskim nošnjama kako se vuku po putu prema logoru. Vidjeli smo žene i djecu, i ta masa se postepeno pomicala prema skeli odakle je prebačena u Gradinu i tamo ubijana hladnim oružjem.
Hrvatski vojnici su ubijali hladnim oružjem da se ne bi čuo pucanj i da ne bi mogli izazvati sumnju da se tamo masovno ubija, dok je ostala masa čekala na ovoj obali Save. Masa je prevožena i tamo ubijana, nožem, maljem, željeznom šipkom, sjekirom i iživljavali se i mislili da je to junaštvo na taj način ubiti čovjeka, a da je kukavičluk ubiti iz puške...
Pre tog pokolja bile su iskopane ogromne jame za te žrtve. Hrvatske ustaše su kasnije govorile da je bilo 66.000 ljudi sa Kozare.
6. U blizini Ciglane postojala je „ciklonska dezinfekcija” (ugušenje gasom), tu je radio ing. hemije Fuad Mičić iz Sarajeva od koga je traženo da od ljudskog mesa pravi sapun. U Gradini je bilo 12 velikih kazana u kojima je pravljen sapun.
7. Druga vrsta gušelja djece je vršeno što su ih žive zatrpavali u prostrane grobnice gde su im majke već ležale zaklane. Dojenčad su gušili u jezerima u krugu logora III ili u rijekama Savi i Uni.
8. U Jasenovačkom logoru umoreno je 19.432 deteta, imenom i prezimenom. Pokopano je 10.268 dečaka i 9.128 devojčica. Za 36 mališana nije bilo moguće utvrditi pol. Najmlađe žrtve u Jasenovcu bile su u pelenama, a najstarije su imale samo 14 godina. Najviše je likvidirano 12.113 Srpske dece, zatim 5.320 romske i 1.927 Jevrejske. Prosečna starost je bila 7 godina i 2 meseca.
9. Jutra 21. aprila 1945. pobijene su sve žene koje su bile u Logoru Jasenovac, a bilo ih je između 800 i 1000. Sve su odvedene na Savu i pobijene maljevima ili zaklane - po izjavi Miloša Despota iz Bjeljine koji je bio u Jasenovcu od 8. septembra 1942. do 22. aprila 1945. Ovi opisani događaji su samo deo iz izjava preživelih logoraša o najsurovijem i najbrutalnijem uništavanju ljudi u vremenu od avgusta 1941. do 22. aprila 1945. godine.
GORE OD PAKLA
Područje zahvata površinu do 240 km2 masovnog ubijanja, na kojoj su poznate 162 lokacije na kojima je bilo bezbroj grobnica.
Iz raznih arhiva imamo dokumenta, izjave i napisane mnoge materijale, izveštaje, knjige, o logoru Jasenovac:
Iz arhive u Vašingtonu, Serđo Krizma objavio je kartu Jugoslavije i prikazao „Pokolj nevinog srpskog stanovništva” od aprila 1941. do avgusta 1942. godine tj. za 16 meseci:
Nemci su ubili 78.000 Srba
Italijani - 20.000,
Mađari - 30.000,
Hrvati - 600.000,
Albanci - 10.000,
Bugari - 6.000.
Za pomenuti period ubijeno je 744.000 Srba.
Na osnovu američkih arhiva, objavljena je publikacija u Americi pod naslovom „Genocide in Croatia” (Genocid u Hrvatskoj) u kojoj je navedeno da je ubijeno 750.000 Srba, 60.000 Jevreja. Kada je to predočeno predsedniku Sjedinjenih Američkih Država Franklin Delano Ruzveltu, marta 1943. godine, izjavio je: „Hrvate treba staviti pod tutorstvo...”
Predsednik Ruzvelt je bio potrešen izveštajima o pokolju Srba u NDH, koji su po divljaštvu i svireposti prelazili i najgore nacističke zločine. Zato je ovaj velikan nagovarao, preko Fotića, ubeđivao Srbe, da ne bi trebalo ni da pomišljaju da posle rata žive u zajednici sa svojim ubicama!
Nažalost, prerana smrt ovog velikana onemogućila je, jer bi mnogo štošta bilo drugačije.
Oslobođenje - br. 145
Poglavnik NDH Ante Pavelić izjavljuje opunomoćeniku ministra spoljnih poslova Nemačke Vazenmajeru, početkom 1943. godine, da je broj Srba u NDH, od 30 odsto u aprilu 1941. spao na 12 do 15 odsto, što je, hvaleći se „pozitivno za Hrvatsku državu”.
To je bio ujedno rezultat njegove naredbe, proljeća 1942., da „logor Jasenovac može da primi neograničen broj zatočenika”, samo da bi se u njemu što više ubijalo.
Tako je nastao simbol najbrutalnijeg zločina genocida nad srpskim narodom.
Prema proceni, koja se oslanja na iskaze preživelih i priznanja zarobljenih ustaških zločinaca iz Jasenovačkog logora, broj jasenovačkih žrtava premašuje 700.000.
Milan Duzemlić, opštinski sekretar u varošici Jasenovac, svjedočio je, kako je On do 21. decembra 1943. u svojim rukama imao 900.000 kartona pobijenih lica u Jasenovačkom logoru. A. Miletić, dok. br. 223. knj. 3, str. 494
List „Borba” je objavila izjavu 8. maja 1945. godine, u članku Ivana Potrča: „Ustaše su pre svog bekstva iz Jasenovca poubijale sve zatvorenike. Tu je na zverski način pobijeno i poklano od 1941. godine 800.000 muškaraca, žena i djece”.
Zemaljska komisija Hrvatske za utvrđivanje zločina, 1945. godine, zapisuje: ...„u nešto od preko četiri godine postojanja ove ljudske klaonice, prema iskazima očevidaca, nasilno je usmrćeno odprilike 1,400.000 duša. Većina ovih žrtava umorena je u naselju Gradina, odmah preko Save na suprotnoj strani logora”.
Isidor Levi je krajem 1985. izjavio da je vodio evidenciju likvidiranih logoraša. On je smatrao da je ustaški pakao u Jasenovcu progutao oko milion žrtava.
Levi je 1948. godine prešao u Izrael.
„Oslobođenje” br. 84, 1996.
Danas u 9:31 am od usluzni
Kalendar
Spoemnik na Kozarackoj Dubici....