Filmske novosti...

8. Subversive u slavu Panahija



Festival Subversive u Zagrebu prikazaće u filmskom segmentu od 3. do 12. maja više od 50 naslova, a počeće pobedničkim filmom 65. Berlinala – “Taksijem” iranskog reditelja Džafara Panahija, koji je već nekoliko godina u kućnom pritvoru.

Pod sloganom “Bez (gvozdenih) ograda”, 8. Subversive Film Festival nudi u takmičarskom programu izbor recentnih evropskih i svetskih igranih i dokumentarnih filmova vezanih za ovogodišnju festivalsku temu “Prostori emancipacije: Mikropolitike i pobune”, a prvi put imaće i kratkometražnu konkurenciju.

Subversive nastavlja da promoviše sineaste koji koriste film kao oruđe slobode izražavanja i nastoje da sruše raznorazne (gvozdene) ograde. Među njima je i Panahi, čijim manifestom za slobodu filma i počinje ovogodišnji takmičarski program u bioskopu Tuškanac.

To će biti hrvatska premijera filma “Taksi” koji je Panahi snimio prerušen u taksistu, vozeći različite putnike ulicama Teherana. Panahijev vozač bliži je Džarmušu (Noć na zemlji), nego Kiarostamiju (Ten), pokazujući da živimo u svetu sa hiljadu očiju. To je film kao dinamična lekcija o telu u večnom pokretu, telu koje ne može da radi ništa drugo nego da snima, istakli su organizatori 8. Subversive Film Festivala.



Među filmovima u igranoj konkurenciji je i “Ejzenštajn u Guanajuatu” Pitera Grinaveja (Peter Greenaway) o meksičkoj avanturi slavnog ruskog sineaste i britansku humornu dramu “Ponos” o neočekivanom susretu LGBT aktivista iz mitske londonske knjižare Gay's the World i velških rudara koje je spojio zajednički prezir prema neoliberalnoj politici Margaret Tačer.

Subversive će u dokumentarnoj konkurenciji prikazati, između ostalog, i “Dugi niz godina”, novi rad cenjenog austrijskog dokumentariste Nikolausa Geyrhaltera o sudbini austrijskih tekstilnih radnika i polaganoj smrti fabrika, te izraelski dokumentarac “Cenzurirani glasovi” o nedavno objavljenim, godinama cenzurisanim intervjuima sa izraelskim vojnicima nakon Šestodnevnog rata.

Subversive je ove godine dodelio nagradu “Wild Dreamer” američkom reditelju Džošui Openhajmeru (Joshua Oppenheimer), prvenstveno zbog izuzetno subverzivnog filmskog opusa, ali i zbog predanog aktivizma.



“Iako nas ovaj ‘sanjar’ više suočava s noćnim morama povesti, miljama udaljenim od bezbrižnih snova, ona nije mogla otići u bolje ruke”, saopštili su organizatori festivala Subversive, na kojem će Openhajmer gostovati, a u saradnji sa Restartom, održaće i masterklas kojim će otkriti kako je biti “dokumentarista među masovnim ubicama”.

U sklopu omaž sekcije, Subversive će podsetiti na stvaralaštvo Alekseja Germana, po mnogima najvećeg ruskog reditelja nakon Tarkovskog.

Premijerno će biti prikazana njegov filmski testament i po mnogima najvažniji ruski film 21. veka “Teško je biti Bog”.

U saradnji s Centrom za ženske studije, povodom 20-godišnjice njihovog postojanja, najavljen je program posvećen panku kao prostoru ženske pobune, koji će prikazati filmove koji problematizuju pankerske filmske heroine koje, “parafrazirajući riot grrrl režanje, ohrabruju u odbijanju nečijih tuđih sranja”.

Budući da filmski esej zbog svog transformativnog potencijala u poslednjih dvadesetak godina predstavlja sve intrigantniji predmet filmske rasprave, Laurent Cantet, Gaspar Noé, Bruno Dumont, Soon-Mi Yoo, Radovan Tadić i Johan van der Keuken neki od autora čije će esejističke filmske radove publika moći da pogleda u sklopu te antižanrovske sekcije.

U sekciji “Film filozofija” najavljeno je, između ostalog, poslednje svedočanstvo francuskog filozofa Žila Deleza (Gilles Deleuze) – njegov 1001. plato u formi filmskog intervjua strukturisanog oko abecede, dirljivu osmrtnicu koju je ispisao sam filozof čije ruminacije o telima, prostoru, umetnosti i znanju služe istovremeno kao enciklopedija i atlas.

Filmski segment Subversive festivala biće održan u bioskopima Tuškanac, Europa, Grič i KIC, a deo festivalskog programa gostovaće od 6. do 10. maja u riječkom Art-kinu Croatia.

Uz filmski segment, Subversive festival nudi i konferencijski i forumski program, Školu savremene lingvistike i Sajam angažovane književnosti, a okupiće ukuono više od 120 istaknutih ličnosti savremene kritičke misli iz celog sveta.

Među gostima su najavljeni i indijska filosofkinja i ekofeministkinja Vandana Shiva, izvršni direktor Greenpeace-a Kumi Naidoo, australijski profesor ekonomije Steve Keen, zatim Ugo Mattei, Wang Hui, Lisa Vogel, Richard Seymour, Vivek Chiber, te članovi Podemosa, Sirize i novoosnovanog Radničkog fronta...

Festivalski sajt je subversivefestival.com, a program se nalazi i u Kalendaru portala za kulturu SEEcult.org, odnosno u prilozima ovog teksta - Filmski program + Subversive Forum.

(SEEcult.org)

Mikrobudžetni visoki dometi

http://www.seecult.org/vest/mikrobudzetni-visoki-dometi

Vek Orsona Velsa



Jugoslovenska kinoteka obeležava tokom maja stogodišnjicu rođenja Orsona Velsa (1915-1985) ciklusom najpoznatijih filmova tog uticajnog reditelja, koji se svrstao među velikane filmske umetnosti i kao glumac, dok je u medijskim udžbenicima ostao zabeležen po radio drami “Rat svetova”.

Pusetioci Kinoteke imaju priliku da vide od 3. do 7. maja klasik noar žanra “Dama iz Šangaja” (1947), “Građanin Kejn” (1941), jedan od najuticajnijih filmova svih vremena, “Veličanstveni Ambersonovi” (1942), “Stranac” (1946), “Gospodin Arkadin – Tajni dosije” (1955) i “Zrno zla” (1958).

Vels će od 28. do 31. maja biti predstavljen i kao glumac – u filmovima “Treći čovek” (1949) Kerola Rida (Carol Reed), u kojem je ostvario jednu od najupečatljivijih uloga u karijeri, “Dugo toplo leto” (1958) Martina Rita (Ritt), “Kazinu Rojal” (1967) grupe reditelja, te u italijansko-zapadnonemačko-jugoslovenskoj koprodukciji “Bitka na Neretvi” (1975), u režiji Veljka Bulajića, u kojem je igrao četnika.



Debitantski Velsov film “Građanin Kejn”, koji je snimio kao 26-godišnjak, jedno je od remek-dela svetske kinematografije koje je posebno hvaljeno zbog inovativne narativne strukture. Velsu je taj društveno angažovani film doneo Oskara za scenario i još devet nominacija u najvažnijim kategorijama. Američki filmski institut je priču o medijskom magnatu Čarlsu Forestu Kejnu proglasio 1998. i 2007. godine “najboljim američkim filmom svih vremena”. Pola veka je bio na vrhu liste “najvećih filmova svih vremena” magazina “Sight and Sound” – sve do 2012. godine, kada je tron preuzela “Vrtoglavica” Alfreda Hičkoka.

Vels je brilijantnost tog filma pripisao svom neznanju, nepoznavanju tehničke strane filma, neiskustvu… Očekivao je od kamere ono što je očekivao od svojih očiju. Montažom je, kako je naveo Petar Mihajlović u majskom programu Kinoteke, verovatno, želeo da sledi tok svojih misli, scenografijom boji emocije, replikama izgovori priču, vodom utoli žeđ...



Povodom Velsovog jubileja i ciklusa u Kinoteci, filmski i džez publicista Slobodan Aranđelović prisetio se susreta koji je 1962. godine imao sa slavnim rediteljem koji je odseo u novoizgrađenom hotelu “Slavija”, a svakoga jutra, posle doručka sa dva-tri viskija, krvavim biftekom sa jajetom, par flaša piva i dve turske kafe, odlazio potom u “Avala film” u Košutnjaku. Boravio je u Beogradu zbog želјe da snimi neke scene filma po Kafkinom “Procesu”, ali za taj projekat nije uspeo da zainteresuje direktora “Avala filma” Ratka Draževića. Ispostavilo se kasnije da je taj film, umesto u Beogradu, snimlјen u Zagrebu, uz pomoć “Jadran filma”.

Tokom boravka u Beogradu, Vels je posetio Arhiv Jugoslovenske kinoteke u Filmskom gradu, gde se upoznao sa jednom od pet najznačajnijih i najobimnijih kolekcija filmova u svetu.

Direktor Kinoteke Vladimir Pogačić kasnije je ispričao Aranđeloviću da je Vels u projekcionu salu Arhiva potpuno slučajno ušao i odgledao poslednje dve rolne njegovog ratnog filma “Sam” (1959) u kojem na kraju priče Nemci strelјaju Pavla Vuisića razdrlјenih grudi usred ciče zime na nekoj bosanskoj planini. Po završetku projekcije, Vels je Pogačiću rekao da je Vuisić najbolјi glumac koga je ikada video na filmu i da bi bio presrećan kada bi imao takve glumce. Posebno je bio impresioniran prirodnošću i uverlјivošću Vuisićeve glume koju je, kako je Pogačić preneo Aranđeloviću, uporedio sa Žanom Gabenom.



Džordž Orson Vels režirao je četrdesetak filmova, a u mnogima je glumio kako bi mogao da ih finansira, jer nisu bili komercijalni.

Rođen 6. maja 1915. u gradiću Kenoša u Viskonsinu, krenuo je kao vrlo mlad put Evrope. Počeo je da glumi u pozorištu u Dablinu, a po povratku u SAD, radio je kao producent i ubrzo postao poznat u pozorišnim krugovima po smelim i politički angažovanim predstavama.

Radio-dramom “Rat svetova” o invaziji Marsovaca na Zemlju izazvao je u Noći veštica 1938. godine opštu paniku u SAD, a to delo i danas se smatra jednom od najuspešnijih medijskih manipulacija.

Iza Velsa su, pored filmova za koje je pisao scenarije, režirao i producirao, ostali i sati i sati nedovršenog filmskog materijala.

Oskara je dobio za životno delo 1975. godine.

Sajt Jugoslovenske kinoteke je kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru SEEcult.org.

*Foto: Kinoteka

(SEEcult.org)

Bora Todorović u Tuškancu



Bioskop Tuškanac u Zagrebu prikazuje tokom maja mini-retrospektivu filmova srpskog glumca Bore Todorovića (1929-2014), koga će publika moći da se priseti kroz filmove “Ko to tamo peva”, “Maratonci trče počasni krug”, “Montenegro”, “Balkanski špijun”, “Podzemlje” i “Profesionalac”.

Ciklus Todorovićevih filmova prikazuje se u periodu od 2. do 21. maja, a počinje kultnim ostvarenjima Slobodana Šijana “Ko to tamo peva” (1980) i “Maratonci trče počasni krug” (1982) - dve najbolje komedije koje je ikada iznedrio jugoslovenski film, kako je naveo Dragan Rubeša povodom retrospektive.

U “Maratoncima” je glumio Đenku, vlasnika provincijskog bioskopa i predanog filmofila. Nakon što biva spaljen u krematorijumu dok ga je pokušavao popraviti, Laki Topalović (Danilo Bata Stojković) prokomentirasće njegovo pretvaranje u prah možda najslavnijim one-linerom koji poznaje zlatno doba srpske komedije: “Ala je opravio, svaka mu čast!”

Todorović je na filmu često glumio likove “simpatičnih hohštaplera” i lažova, ali i naivnih entuzijasta. U aktuelnom “Balkanskom špijunu” (1984) Dušana Kovačevića glumi krojača podstanara za koga je paranoidni vlasnik stana, inače bivši informbiroovac, umislio da je opaki terorista koji želi da ruši državu. U Kusturičinom bučnom i histeričnom komadu o obmanama politike i heroizma “Podzemlje” (1995), za koji je Kovačević napisao scenario, Todorović glumi vlasnika restorana i muzikanta, a u “Montenegru” (1981) Dušana Makavejeva portretiše jugoslovenskog gastarbajtera u Švedskoj koji se muva egzotičnim klubom “Zanzi-Bar”, a čiju će figuru kasnije reciklirati skandinavski krimić u opsesivnoj potrazi za zlikovcima u miljeu srpskog krimi podzemlja. Nakon tih uloga, kako je naveo Rubeša, preostaje jedino da se parafrazira mitski Lakijev one-liner: “Ala glumi, svaka mu čast!”

Todorović je preminuo u julu 2014. u Beogradu u 85. godini.

Rođen 1929. u Beogradu, ostvario je niz značajnih uloga i u pozorištu, i na filmu i televiziji. Karakterisao ga je ozbiljan izraz lica koji je imao čak i kada je nastupao u komedijama.

Rođen je u učiteljskoj porodici, a već u ranom detinjstvu ostao je bez oca. U Beogradu je pohađao srednju školu i potom odslužio vojni rok. Na Akademiji dramskih umetnosti studirao je u klasi Joze Laurenčića. Prvi glumački angažman dobio je u Beogradskom dramskom pozorištu.

Sledeći sestru Miru Stupicu i njenog drugog supruga Bojana Stupicu, koji su zbog glumačkih angažmana otišli u Zagreb, glumio je na sceni HNK od 1957. do 1961. Najpoznatije predstave iz tog razdoblja su mu “Smrt trgovačkog putnika”, “Baby Dol” i “Zvjezdani trenuci čovječanstva”.

Na filmu je prve, manje uloge ostvario u filmovima u kojima je nastupala njegova sestra. Prvi je bio “U mreži” (1956) koji je režirao Bojan Stupica, a potom “Mali čovek” (1957). Nakon povratka u Beograd, angažovan je u Ateljeu 212, gde je igrao u komadima poput “Arsen i stare čipke”, “Pseće srce”, “Maratonci trče počasni krug”, “Radovan III”, “Čudo u Šarganu”… Ostao je član Ateljea 212 do 1983. godine.

Početkom 60-ih počeo je da glumi i u brojnim televizijskim filmovima.

Ističu se njegove uloge u serijama “Rađanje radnog naroda” (1969), “Diplomci” (1971), “Ceo život za godinu dana” (1971), “Čardak ni na nebu ni na zemlji” (1978-1979), “Vruć vetar” (1980) i “Bila jednom jedna zemlja” (1996). Na velikom platnu je najviše uspeha postigao radeći tokom 80-ih s rediteljima Praške škole koji su se probili u to vreme. poput Gorana Paskaljevića, Gorana Markovića i Slobodana Šijana.

Poslednju filmsku ulogu Todorović je ostvario u ratnoj drami “Sveti Georgije ubiva aždahu” (2009) Srđana Dragojevića.

Posvetivši se snimanju filmova, od 1986. do 1996. godine nije nastupao u pozorištu, a vratio se ulogom u predstavi "Lari Tompson, tragedija jedne mladosti" Dušana Kovačevića u Zvezdara teatru. Ostao je veran teatru sve do 2012. godine, kada se potpuno povukao.

Poslednje godine života proveo je delom u Beogradu, a delom u Pragu. Sa prvom suprugom imao je sina Srđana Todorovića, takođe popularnog glumca. Ćerka Dana iz drugog braka takođe je glumica.

Todorović je dobitnik i niza nagrada, uključujući nagradu za životno delo Pavle Vuisić (2002) i Dobričin pristen (2006).

Ciklus Todorovićevih filmova u Tuškancu organizovan je u okviru Filmskih programa, koje je Hrvatski filmski savez pokrenuo 2001. godine u saradnji s Hrvatskom kinotekom.

Program filmova nalazi se u Kalendaru portala SEEcult.org.

(SEEcult.org)

Atrakcije 8. Beldoksa

http://www.seecult.org/vest/atrakcije-8-beldoksa

Openhajmer na Beldoksu



Američki reditelj Džošua Openhajmer (Joshua Oppenheimer) gostovaće 11. maja na Beldoksu u Domu omladine Beograda, gde će biti prikazano njegovo novo potresno ostvarenje “Pogled tišine” o zločinima u Indoneziji 60-ih godina 20. veka.

Nakon Zagreba, gde je na festivalu Subversive primio nagradu “Wild Dreamer” za izuzetno subverzivan filmski opus i predani aktivizam, Openhajmer će i u DOB-u prikazati novi film, svojevrsni nastavak prethodnog ostvarenja “Čin ubistva” (The Act of Killing, 2013) kojim je skrenuo pažnju svetske javnosti na masovno, od strane vlasti organizovano pogubljenje komunista, njihovih pristalica i potpuno nedužnih ljudi u Indoneziji 1965-1966. godine prošlog veka.

U “Pogledu tišine” (The Look of Silence, 2014), koji su organizatori Beldoksa istakli kao najpotresniji film osmog izdanja tog festivala, Openhajmer odlazi korak dalje.

Neke od jezovitih likova koji su učestvovali u pomenutim ubistvima, a koje je upoznao tokom snimanja prethodnog filma, uspeo je da nagovori da pred kamerom verno insceniraju i odglume svoje učešće u tim monstruoznim zločinima. Očigledno je da ni tračak kajanja ili griže savesti u njihovim dijaboličnim mozgovima ne postoji. Kada se, međutim, nešto kasnije nađu “oči u oči” s bratom jednog od nedužno ubijenih, njihova retorika dobija nešto drugačiji prizvuk.

Obilje političkih okolnosti uticalo je na postojeću situaciju da ta najbrutalnija masovno organizovana ubistva u 20. veku ostanu neprocesuirana, nedovoljno rasvetljena i praktično gurnuta pod tepih. Aktuelnu indonežansku vladu je tek “Čin ubistva” naterao da javno progovori o tim zločinima i da prizna njihovo postojanje. Bez obzira na to što su upoznati sa činjenicom ko je Openhajmer i kakav film snima, krvnici filmovani u “Pogledu tišine” uopšte se ne plaše da javno govore o nedelima koja su pre pola veka počinili.



“Pogled tišine” je verovatno jedan od najhrabrijih, najpotresnijih i najstrašnijih dokumentaraca ikada realizovanih. Adi Ramli, glavni protagonista, dobijao je pretnje smrću još tokom snimanja, dok je po završetku produkcije čitava porodica bila prinuđena da se preseli u drugi deo države. Openhajmer je, donekle očekivano, u Indoneziji postao persona non grata.

Produkciju tog ostvarenja potpisuju velikani Verner Hercog i Erol Moris.

“Pogled tišine” premijerno je prikazan na Filmskom festivalu u Veneciji, gde je osvojio pet nagrada, uključujući Veliku nagradu žirija i nagrade FIPRESCI i FEDORA. Potom je osvojio prestižne nagrade na još niz značajnih festival (Venecija, Berlin, Angers, Čikago, CPH:DOX…).

Openhajmer će se pojaviće na projekciji “Pogleda tišine” u 20 sati u DOB-u kako bi razgovarao sa okupljenom publikom, a cena ulaznice je 200 dinara.

Uoči Beograda, Openhajmer je bio i zvezda osmog Subversive Film Festivala na kojem je održao masterklas i predstavio svoju metodu dokumentarističkog rada baziranu na intervencijama u stvarnost i glumačkim izvedbama, koju je primenio u oba nagrađivana i slavljena filma - “Čin ubistva” i “Pogled tišine”.

Trajno nastanjen u Kopenhagenu, Openhajmer je jedan od najprogresivnijih filmskih autora današnjice, čiji je režijski stil zasnovan na kombinovanju fikcije i nefikcije, fantazije i stvarnosti. Njegova namera je da portretiše političke i društvene noćne more, poput situacije u Indoneziji kojom se bavio u svoja dva filma. Na Subversive festivalu govorio je i o stvaranju odnosa između filma, društvenih trauma i ličnih sećanja – temi koju smatra ključnom za savremenu kinematografiju i kojoj je posvetio svoj filmski opus.

Rođen 1974. u Teksasu, Openhajmer je više od deset godina radio je sa paravojskama, odredima smrti i njihovim žrtvama, istražujući odnose političkog nasilja i njihove slike u javnosti. Obrazovao se na Harvardu i koledžu Central St Martins u Londonu.

Radio je kao viši istraživač na projektu “Genocid i žanr” Britanskog saveta za umetnosti i humanističke nauke, te je objavio brojne radove na tu temu.

Dugometražnim prvencem “Čin ubistva” osvojio je ukupno 72 nagrade na međunarodnim festivalima, među kojima je i Evropsku filmska nagrada za najbolji dokumentarac, BAFTA nagrada, nagrada publike na Berlinalu… Takođe, bio je nominovan i za Oskara, a u Beogradu ga je Openhajmer predstavio 2013. na Beldoksu.

Openhajmer je i jedan od partnera u danskoj produkcijskoj kući Final Cut for Real i umetnički direktor Centra za dokumentarni i eksperimentalni film Univerziteta Vestminster u Londonu.

Međunarodni festival dokumentarnog filma Beldoks prikazuje od 7. do 13. maja oko 40 filmova iz celog sveta, a otvorio ga je u Sava centru ukrajinski reditelj Sergej Loznica, kome je priredjena mini-retrospektiva, a održao je i master-čas i razgovarao s publikom posle projkecije svog nagrađivanog dokumentarca "Majdan".

Beldoks je počeo domaćim filmom “Šuma” Siniše Dragina i nagrađivanim dokumentarcem “Citizenfour: dosije Snouden” o Edvardu Snoudenu.

Srpski takmičarski program obuhvata deset filmova, a ocenjuje ih žiri koji čine: reditelj Dragan Nikolić, pobednik Beldoksa 2014, književnik Muharem Bazdulj, profesorka engleskog jezika na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu Gordana Vuković Nikolić i producent TV kuće N1 Igor Šanjević.

Novčano priznanje u iznosu od 120.000 dinara, namenjeno autorima pobedničkog ostvarenja, obezbedila je i ove godine kompanija Di&Ma Vision iz Beograda.

Proglašenje pobednika i svečano uručenje nagrade biće 13. maja u Sava centru, uoči projekcije filma “Pako de Lusija: putovanje”.

Festivalski sajt je beldocs.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org.

(SEEcult.org)

Flotel Evropa pobednik 8. Beldoksa



Najboljim srpskim dokumentarnim filmom na osmom Beldoksu u Beogradu proglašen je 13. maja “Flotel Evropa” Vladimira Tomića, a posebno priznanje žiri je dodelio filmu “Stranac iznutra” Sonje Bertuči.

Oba filma su koprodukcije – “Flotel Evropa” srpsko-danska, a “Stranac iznutra” srpsko-američka.

Pobednički film “Flotel Evropa”, kako je istakao žiri, drugačiji je od svih tipičnih izbegličkih priča, “bivajući istovremeno artefakt s kojim se svaki gledalac može identifikovati”.

“Flotel Evropa” je, nedugo nakon nagrade i priznanja na Berlinalu, nedavno proglašen i za najbolji dokumentarac na festivalu Crossing Europe u Lincu.

Sastavljen uglavnom od kućnih VHS snimaka - svojevrsnih pisama ocu koji nije uspeo da izađe iz ratom zahvaćene Bosne, “Flotel Evropa” je gorko-humoristična ispovest autora o dvogodišnjem odrastanju na istoimenom gigantskom plutajućem splavu-hotelu, usidrenom u luci u Kopenhagenu od 1992. do 1994. Tomićeva porodica je živela na tom brodu sa još hiljadu drugih izbeglica iz Bosne.



Film “Stranac iznutra” Sonje Bertuči, koji je dobio posebno priznanje, predstavlja autorkinu sopstvenu “lirsku viziju kosovske stvarnosti”, naveo je žiri.

Bertučijeva, dete iz mešovitog braka, opisala je u tom filmu svoj ponovni susret sa srpskom sredinom u kojoj je odrastala, a sa kojom ne ostvaruje nikakav kontakt već decenijama.

Novčanu nagradu u iznosu od 120.000 dinara autoru pobedničkog ostvarenja uručio je Mirko Vojinović, osnivač i direktor kompanije Di&Ma Vision iz Beograda.



Uoči projekcije filma “Pako de Lusija: Putovanje”, direktor Beldoksa Mladen Vušurović izrazio je zadovoljstvo ovogodišnjom manifestacijom i najavio deveto festivalsko izdanje od 12. do 18. maja 2016.

Odluku o pobedniku doneo je žiri koji su činili: književnik Muharem Bazdulj, producent medijske kuće N1 Igor Šanjević, profesorka engleskog jezika na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu dr Gordana Vuković-Nikolić i reditelj Dragan Nikolić, pobednik Beldoksa 2014. filmom “Pogrebnik”.

Srpski takmičarski program ponudio je deset dokumentaraca, među kojima su bili i “Šuma” Siniše Dragina, “Srpski advokat” Aleksandra Nikolića, “Daljine” Jelene Maksimović i Ivana Salatića, “Krš” Vladimira Todorovića, “Jovica i njegovi zubi” Tanje Brzaković, “Biti ili ne, Ivan Hiti” Branka Lazića, “Dug u krvi” i “1973” Stefana Ivančića.

Osmi Beldoks, pod sloganom “Stvarnija stvarnost”, prikazao je od 7. maja ukupno 37 filmova iz 23 zemlje, koje su odabrali mladi reditelji Ognjen Glavonić, Danilo Nikolić i Hadži Aleksandar Đurović.

Među gostima su bili ukrajinski reditelj Sergej Loznica i američki Džošua Openhajmer.

(SEEcult.org)

Ex-YU ponovo zajedno u Kanu



Filmski stvaraoci iz osam zemalja Jugoistočne Evrope ponovo se predstavljaju zajedno na najvećem filmskom marketu u svetu - Marche du Film u Kanu.

Bosna i Hercegovina, Bugarska, Crna Gora, Hrvatska, Kipar, Makedonija, Slovenija i Srbija šesti put predstavljaju nacionalne kinematografije u okviru krovnog Regionalnog paviljona na Kanskom festivalu.

Srbija i Hrvatska imaju i dva filma u zvaničnom programu 68. Kana.

“Panama” Pavla Vučkovića, u produkciji Collapse Films iz Srbije, deo je programa specijalnih projekcija zvanične selekcije 68. Kana, a biće prikazan 16. maja. “Panama” će imati i dve projekcije na filmskom marketu, na kojem predstavljanje srpske kinematografije i ove godine organizuje Filmski centar Srbije (FCS), pod pokroviteljstvom Ministarstva kulture i informisanja.

Film “Zvizdan” Dalibora Matanića, u produkciji Kinorame iz Hrvatske i koprodukciji sa Gustav filmom iz Slovenije i SEE Film Pro iz Srbije, deo je programa “Izvestan pogled”, čijim žirijem predsedava Izabela Roselini. “Zvizdan” će imati zvaničnu projekciju 17. maja, a dan kasnije još jednu, najavio je Hrvatski audiovizuelni centar (HAVC), koji će na marketu predstaviti i dugometražni dokumentarni film “Bolesno” reditelja Hrvoja Mabića.

U okviru 68. Kana, održava se i mrežna platforma Evropske filmske promocije (Producers on the Move), u koju je izabrana i producentkinja Snežana Penev iz Srbije, a predstaviće film “Spomenik Majklu Džeksonu” Darka Lungulova i projekat “Pet solitera” Rastka Petrovića, koje je nominovao FCS.

Takođe, na Short film Corneru biće predstavljen kratki film Igora Simića iz Srbije “Our Guardians Little Homage”, saopštio je FCS, dok je HAVC najavio promocije kratkih igranih filmova “Da je kuća dobra i vuk bi je imao” Hane Jušić, “Odvajanje” Nine Violić, “Piknik” Jure Pavlovića i “Šetač” Filipa Mojzeša, te eksperimentalnih “A.D.A.M.” Vladislava Kneževića i “Kino Crvena zvijezda” Silvestara Kolbasa, animiranih “Kukuljica” Ivane Jurić, “Levitacija” Marka Meštrovića i “Tajni laboratorij Nikole Tesle” Bruna Razuma, kao i dokumentarni “Riba ribi grize rep” Nevena Hitreca.

Na Filmskom marketu 68. Kana, inače, učestvuje 5.049 kompanija, 397 izlagača i 108 zemalja, a ukupno će biti više od 1.300 projekcija.

Među više od 11.000 učesnika najviše je producenata, a zatim filmskih distributera, prodajnih agenata i urednika programa filmskih festivala.

Najveći rast broja učesnika Filmskog marketa bio je prošle godine iz Kine (22 odsto), ali su SAD zadržale primat po broju učesnika (18 odsto). I broj učesnika iz Centralne i Južne Amerike povećan je 2014. godine za sedam odsto.

(SEEcult.org)

Evropski filmovi u DOB-u



Delegacija EU u Srbiji, EU Info centar i Dom omladine Beograda organizuju od 19. do 24. maja u DOB-u četvrti Festival evropskog filma, na koji je ulaz besplatan, a nudi široki izbor recentne filmske produkcije u želji da predstavi najbolјe evropske filmove u Srbiji, ali i da pokaže da se domaća filmska produkcija može po kvalitetu ravnopravno porediti sa njima.

Biće prikazano 19 filmova u čijoj su produkciji ili koprodukciji učestvovale 22 zemlјe članice EU.

Među njima su i laureati vodećih međunarodnih filmskih festivala, poput Kanu, Berlina i Venecije, kao i nedavnog Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkog filma.

Za svečano otvaranje je odabran nagrađivani domaći film “Ničije dete” Vuka Ršumovića, koji je već u Veneciji 2014. godine, gde je imao svetsku premijeru, osvojio tri nagrade, a potom još niz priznanja.



Festival će otvoriti šef delegacije EU u Srbiji, ambasador Majkl Devenport, a publici će se obratiti i Vuk Ršumović, reditelј filma "Ničije dete".

Prethodno će biti prikazan i film “Telo” najpoznatije polјske reditelјke današnjice Malgorzate Szumowske, koja je osvojila Srebrnog medveda za režiju na proteklom Berlinalu. Reč je o cnohumornoj drami o različitim načinima suočavanja sa gubitkom i ulozi našeg tela u tome.

Publika će videti i mađarski film “Ispit” (Péter Bergendy, 2011), triler o političkim prilikama nakon Drugog svetskog rata i neuspešne revolucije, zatim pobednički film Venecije “Golub sedi na grani razmišlјajući o postojanju” (Roy Andersson, 2014) o dvojici putujućih trgovaca u savremenom Geteborgu, dramu “Viktorija” (Maya Vitkova, 2014) o životu u komunizmu u poslednjoj deceniji njegovog postojanja u Bugarskoj, te finsko-švedski “Srce lava” (Dome Karukoski, 2013) o toleranciji i potrebi za lјubavlјu kroz priču o vođi neonacističke grupe koji izlazi iz zatvora.



Biće prikazan i film “Divlјi život” Sedrika Kana, koji je oduševio publiku u San Sebastijanu i na Festivalu autorskog filma u Beogradu, zatim kulinarski filmski hit “Brza hrana” (Emma de Caunes, Rade Šerbedžija, Cosma Shiva, 2005), slovačko-česki “Kandidat" (Jonás Karásek, 2013) o politici u postkomunističkim društvima, koji je cinična analiza društva kojim manipulišu bogati i moćni, te “Kralјevska afera” (Nikolaj Arcel, 2012), raskošna istorijska melodrama o mladoj kralјici koja se, nakon udaje za mentalno obolelog kralјa, tajno zalјublјuje u svog lekara sa kojim započinje revoluciju koja je zauvek promenila dansku naciju.



Završnog festivalskog vikenda biće prikazan hrvatski dokumentarni film “Goli otok” (Darko Bavolјak, 2012), zasnovan na svedočanstvu logoraša i umetnika Alfreda Pala, kao i ex-YU koprodukcijski bioskopski hit “Bićemo prvaci sveta” Darka Bajića, epska priča koja obuhvata nekoliko decenija razvoja “Jugoslovenske košarkaške škole” i osvajanju prve zlatne medalјe na svetskom šampionatu u Ljublјani 1970. godine. Na programu je i hrvatski film “Kauboji” (2013) Tomislava Mršića, komedija zasnovana na istoimenoj hit predstavi, te pobednički film u Kanu 2014. godine – “Zimski san” Nurija Bilge Džejlana, poljski “Srce, srculence" (Jan Jakub Kolski, 2014) o ostvarenju sna i upornosti, te novi dokumentarac Želimira Žilnika “Destinacija Serbistan” o azilantima u Srbiji, koji je proglašen najboljim na BFDKF-u, a čije je snimanje finansirala EU.



Za završnicu je najavljen film “Konzul iz Bordoa” (Joăo Correa, Francisco Manso, 2011), epska priča o jednoj od manje poznatih epizoda iz Drugog svetskog rata, odnosno o čoveku koji je u junu 1940. godine izdao 30.000 viza za ulazak u Portugal, protiveći se tako direktom naređenju vlade. Zahvalјujući njemu, oko 10.000 Jevreja prebeglo je u Portugal pre nego što su nacisti ušli u Francusku.

Specijalni program kratkih filmova najavljen je za 22. maj u Sali Amerikana, kada će biti prikazan i film “Dosta sa smehom” (Olivier Malvoisin, 2014).

Ulaz na filmske projekcije je besplatan, a ulaznice je potrebno preuzeti u holu DOB-a ili ih dobiti preko društvenih mreža.

Evropski filmski festival će, nakon Beograda, biti organizovan i u Novom Sadu, Nišu, Zrenjaninu, Vranju i Prokuplјu.

Program četvrtog Festivala evropskog filma nalazi se na sajtu DOB-a, kao i u Kalendaru portala za kulturu jugoistočne Evrope SEEult.org.

(SEEcult.org)

Nisam poznat, ali sam Cincar



Jugoslovenska kinoteka premijerno će prikazati 23. maja prvi dugometražni igrani film na cincarskom jeziku - ostvarenje “Nisam poznat, ali sam Cincar” reditelja Tome Enakea (Enache).

Jugoslovenska kinoteka i Srpsko-cincarsko društvo Lunjuna organizuju srpsku premijeru tog filma povodom Nacionalnog dana Cincara, 23. maja.

Prema sinopsisu, čuveni filmski reditelj fasciniran je idejom o pronalaženju 13. suštinske istine o Cincarima koju, prema mitu, čuva mlada žena koja je poslednji potomak tog naroda. Reditelj odlazi na sastanke sa mladim ženama širom sveta, u nadi da će pronaći i istinu i svoju srodnu dušu.

Premijerna projekcija filma “Nisam pzonat, ali sam Cincar” je 23. maja u 20 sati u Svečanoj sali Jugoslovenske kinoteke.

Prevod na srpski jezik je pripremila Ljiljana Nikolova Petrović.

(SEEcult.org)

Sa Kana u bioskopima



Pobednik 68. Kanskog festivala, francuski film “Dheepan” reditelja Žaka Odijara, biće prikazan u Beogradu na Festu 2016. godine, u distribuciji MegaCom Filma, koji je najavio u bioskopima iz kanske konkurencije i nagrađene filmove “The Assassin”, “Chronic”, “Carol”, “Mon Roi” i “The Measure of a Man”.

Odijarov film, nagrađen Zlatnom palmom odlukom žirija na čelu sa braćom Koen, priča je o troje građana Šri Lanke, koji se pretvaraju da su porodica kako bi pobegli iz ratom zahvaćene zemlje. Uspevaju da se domognu Francuske, ali ih u predgrađu Pariza čeka drugačiji oblik nasilja…

Iran Koen, koji je sa bratom Džoelom bio kopredsedavajući žirija 68. Kana, rekao je da su svi bili oduševljeni francuskim filmom “Dheepan” i da je odluka bila brza.

Odijarov film nije bio među favoritima u svetskim medijima i među kritičarima, a braća Koen su tim povodom izjavila da nisu ni predsedavala žirijem kritike, već žirijem umetnika.

Sa upravo završenog 68. Kanskog festivala distributerska kuća MCF obezbedila je prava na bioskopsku distribuciju i novog filma kanskog veterana Hu Hsao Hsijena “The Assassin”, kome je pripala nagrada za režiju.

Takođe, u bioskopima će se naći i “Chronic” meksičkog reditelja Mišela Franka koji je dobio nagradu za najbolji scenario. U filmu “Chronic” Tim Rot igra bolničara koji sklapa prijateljstva sa bolesnicima na samrti.

Za ulogu u filmu Toda Hejnesa “Carol” nagrađena je mlada američka glumica Runi Mara – ravnopravno sa francuskom glumicom Emanuel Berko, zvezdom filma “Mon Roi” Mejven Besko, koja se predstavila na 68. Kanskom festivalu i kao rediteljka filma "La Tęte haute", prikazanog na otvaranju.

Oba filma sa nagrađenim glumicama naći će se u bioskopima do kraja godine, najavio je MCF.

MCF je obezbedio i distribuicju filma “The Measure of a Man” Stefana Briza za koji je Vinsent Lindon nagrađen za najbolju mušku ulogu, a igra sredovečnog čoveka koji ostaje bez posla.

(SEEcult.org)

Zvizdanu nagrada u Kanu

http://www.seecult.org/vest/zvizdanu-nagrada-u-kanu

22. Palić sa oko 85 filmova



Festival evropskog filma Palić prikazaće u 22. izdanju od 18. do 24. jula oko 85 filmova u deset selekcija, uz edukativne i debatne programe, izložbe i veliki broj renomiranih gostiju iz regiona i Evrope.

Dobitnici prestižne nagrade “Aleksandar Lifka” za doprinos evropskoj kinematografiji ove godine su domaći reditelj Želimir Žilnik i švedski autor Roj Anderson, laureat Zlatnog lava u Veneciji 2014. godine, saopšteno je 2. juna na konferenciji za novinare u Jugoslovenskoj kinoteci, na kojoj je predstavljen koncept programa 22. Palića.

Glavni takmičarski program, koji je predstavio direktor Festivala i v.d. direktor Kinoteke Radoslav Zelenović, posvećen je filmovima koji provociraju pitanja o sudbini evropskog čoveka, ukazujući ujedno na svu lepotu i važnost različitosti unutar evropskog prostora.

Selekciju od 14 filmova, koji se takmiče za nagradu “Zlatni toranj” za najbolji film, “Palićki toranj” za najbolju režiju i Specijalnu nagradu žirija, sačinio je tim koji čine Petar Mitrić, Sabolč Tolnai i umetnički direktor Festivala Nikolaj Nikitin. Filmove će ocenjivati petočlani međunarodni žiri, a biće prikazani na Letnjoj pozornici na Paliću, na kojoj će biti otvorena i izložba povodom 55 godina tog jedinstvenog bioskopa na otvorenom.



Mitrić, Tolnai i Nikitin odabrali su i deset naslova za takmičarski program "Paralele i sudari", koji je posvećen dugometražnim igranim filmovima iz zemalja nekadašnjeg geopolitičkog istoka Evrope koji se bave pitanjima tranzicije društva i sistema, međuetničkim odnosima, pitanjima identiteta i potreba za mirom i suživotom, tolerancijom u najširem smislu.

Filmovi iz programa “Paralele i sudari” biće prikazani u sali Jadran u Narodnom pozorištu u Subotici.

Palićki festival i ove godine nudi i program “Mladi duh Evrope” koji će prikazati 15 novih filmova koje su takođe odabrali Mitrić, Tolnai i Nikitin, a biće prikazani na Letnjoj pozornici bioskopa Abazija na Paliću.

Prema rečima programskog direktora Palićkog festivala Miroslava Mogorovića, u toku su završni pregovori o programu, koji će kvalitetno predstaviti i domaću i regionalnu kinematografiju.

Festival tradicionalno posvećuje deo programa i novoj mađarskoj produkciji, a selektor tog programa ja Zoltan Šifliš. Takođe, poseban program posvećen je novom slovačkom filmu, koji u poslednjih nekoliko godina predstavlja osveženje na međunarodnoj filmskoj sceni. Selekcija tog programa rađena je u saradnji sa Slovačkim filmskim institutom, a prati ga i izložba fotografija “Istorija slovačkog filma”.



Program “Eko dox” ponudiće šest filmova posvećenih problematici pogubnih uticaja ljudskog delovanja na životnu sredinu i planetu uopšte, kao i rastućoj svesti o potrebi delovanja u pravcu pomirenja čovečanstva i prirode. Taj program, u selekciji Igora Toholja, biće prikazan u Art bioskopu “Lifka”, a tradicionalno ga prati i naučni skup koji je ove godine posvećen problematici genetski modifikovane hrane.

U čast dobitnika nagrade “Aleksandar Lifka", koja je ustanovljena 1999. godine za izuzetan doprinos evropskoj kinematografiji, biće prikazan omaž ovogodišnjih dobitnika tog prestižnog priznanja koje nosi ime jednog od pionira kinematografije na ovim prostorima, koji je davne 1905. godine osnovao prvi bioskop u Subotici, gde je i živeo.

Prošlogodišnja dobitnica, slavna glumica Mira Banjac, koja je i predsednica festivalskog Saveta, istakla je da nagrada “Aleksandar Lifka” ima veliki značaj za njenu karijeru, ali i za sam Palićki festival koji je, kako je naglasila, apsolutno prisutan u Evropi i poznat po tome što brižljivo bira i goste i filmove.

“Time se održava jedan visoki nivo iako smo u teškim i posebnim vremenima, kada baš veliki festivali nisu dobrodošli, ali se oni ipak dogode... A dogode se zato što su tu ljudi koji odlično znaju posao, zato što je to nešto više od samo nekog imanja ili nemanja. Mislim da ćemo i ove godine imati veoma značajne goste. Lično se veoma radujem zbog Želimira Žilnika što će dobiti nagradu ‘Aleksandar Lifka’. On je toliko prisutan u našem filmu, a jedan je veoma vredan i skroman čovek koji je apsolutno zaslužio da ponese nagradu ove godine. Sigurno će i ovaj put biti zanimljivih filmova, jer se brižno mislilo i odabiralo ono što se može dobiti, a što vredi da bude na ovom festivalu”, rekla je Mira Banjac.

Nakon nedavnog gostovanja na Filmskom festivalu u Kanu, kao deo glumačke ekipe hrvatsko-srpske koprodukcije “Zvizdan” Dalibora Matanića, Mira Banjac je istakla da je Palićki festival bio “veoma prisutan i u Kanu” i da je očigledno da je “sasvim uhodan evropski festival”.

Iako nije oduševljena kanskim glamurom, ocenila je da Paliću ipak fali možda malo te atmosfere, ali je naglasila da treba naći među na “najfiniji način”, jer ipak nije u redu da se, što je slučaj na nekim domaćim festivalima, glumci pojavljuju u farmerkama kako bi primili nagradu. “To publika ne zaslužuje”, dodala je Mira Banjac.

Palićki festival tradicionalno dodeljuje i nagradu “Underground Spirit”, čiji laureat takođe dobija i omaž program.

Kao i proteklih godina, uvod u zvaničan festivalski program biće selekcija “Klasici na trgu” koja će biti održana od 13. do 17. jula u biskopu koji će za te potrebe treći put biti instaliran na trgu ispred subotičke Gradske kuće. Subotičani i gosti imaće priliku da pogledaju pet remek dela majstora evropske kinematografije koji su digitalizovani.

Među atrakcijama 22. Palića je i izložba povodom 40 godina od smrti Pazolinija, čiji je autor vizuelni umetik Ilija Šoškić, a obuhvata projekciju filma u okviru programa “Klasici na trgu” i postvaku fotografija.

U okviru 22. Palića biće održana i panel diskusija “Novi talas španskog filma”, a najavljena je i radionica evropske filmske kritike.

Među gostima se očekuju autori i članovi ekipa filmova iz festivalskih selekcija, a organizatori se trude da dovedu i francuskog reditelja Kloda Leluša kako bi primio nagradu “Aleksandar Lifka” koja mu je dodeljena 2014. godine, ali je bio sprečen da je primi iz zdravstvenih razloga.

Prema rečima izvršnog organizatora i direktora Otvorenog univerziteta u Subotici Ilije Tatića, 22. Palićki festival raspolaže sa oko 25,5 miliona dinara, od čega je Ministarstvo kulture i informisanja Srbije obezbedilo oko 10, pokrajinska vlada Vojvodine 9,6 miliona, a Grad Subotica oko 6 miliona.

"Posebnu zahvalnost dugujemo onim instancama vlasti, republičkim, pokrajinskim i gradskim, koje su prepoznale značaj Festivala evropskog filma Palić i koje su i u ovim teškim vremenima, kada se ne odvaja mnogo novca za kulturu, ipak izdvojili značajna sredstva koja će nam omogućiti da Festival organizujemo onako kako to srpskoj i evropskoj kulturi dolikuje", rekao je Tatić i izrazio nadu da će biti uspešno završeni i pregovori s kompanijom Turkish Airlines, koja je generalni sponzor.

Prošle godine, na 21. Festivalu evropskog filma Palić, nagradu Zlatni toranj osvojio je “Levijatan” ruskog reditelja Andreja Zvjaginjceva, dok je nagrada za najbolji film u programu “Paralele i sudari” ravnopravno dodeljena ukrajinskom filmu “Pleme” Miroslava Slabošpitskog i estonskom “Free Range – Balada o prihvatanju sveta” Veika Ounpua.

(SEEcult.org)

Najavljen 62. Pulski festival



Pulski filmski festival prikazaće u 62. izdanju, koje će biti održano od 18. do 25. jula, 14 dugometražnih filmova u Hrvatskom programu, među kojima je i nekoliko manjinskih koprodukcija, a imaće i jednu svetsku premijeru – film “Pored mene” mladog reditelja Stevana Filipovića iz Srbije.

Filipovićev film deo je Međunarodnog programa 62. PFF-a, za koji je izabrano 14 dugometražnih i 12 kratkometražnih filmova, dok je u Hrvatskom programu ukupno 30 ostvarenja, od kojih je 16 kratkih.

U Hrvatskom programu biće prikazani i filmovi “Bićemo prvaci sveta” Darka Bajića i “Ničije dijete” Vuka Ršumovića iz Srbije, zatim “Cure - život druge” Andree Štake, “Djeca tranzicije” Matije Vukšića, “Goli” Tihe Gudac, “Imena višnje” Branka Schmidta, “Ljubav ili smrt” Daniela Kušana, “Potrošeni” Boruta Šeparovića, “Rakijaški dnevnik” Damira Čučića, “Svinjari” Ivana Livakovića, “Takva su pravila” Ognjena Sviličića, “Ti mene nosiš” Ivone Juka, “Zagrebačke priče 3” grupe autora i “Zvizdan” Dalibora Matanića, koji je na nedavnom 68. Kanskom festivalu dobio nagradu žirija programa “Izvestan pogled”, a koprodukcija je sa Slovenijom i Srbijom.

Filmovi za Hrvatski program odabrani su među 75 prijavljenih (28 dugometražnih i 47 kratkometražnih), a u selekcionom procesu učestvovali su Hrvoje Pukšec (predsednik), Mike Downey i Tanja Miličić,
saopšteno je 10. juna na konferenciji za novinare u Zagrebu, na kojoj je predstavljen i program “Kratka pula”, te predstavljen je i Međunarodni program, koji se sastoji od takmičarskog i netakmičarskog, programa kratkometražnih filmova “Samo kratko”, u saradnji sa Evropskom filmskom akademijom, te programa za mlade “Dizalica” i programa za decu “Pulica”.



Takmičarski deo Međunarodnog programa, uz svetsku premijeru Filipovićevog filma “Pored mene”, obuhvata i pobednički film 62. Kanskog festivala - francuski “Dheepan” Žaka Odijara (Jacques Audiard), koji je i deo programa Festivala Francuske u Hrvatskoj “Rendez-vous”.

Biće prikazan i film “The Lobster” grčkog reditelja Jorgosa Lantimosa (Yorgos Lanthimos), koji je takođe izazvao veliku pažnju u Kanu, a koprodukcija je Grčke, Velike Britanije, Irske, Holandije i Francuske.

Najavljeni su i gruzijski “Corn Island” (George Ovashvili), norveški “Out of Nature” (Ole Giaever and Marta Vold), “The Summer of Sangalie” (Alante Kavaite), koprodukcija Litvanije, Francuske i Holandije, meksički “600 Miles” (Gabriel Ripstein), slovačko-češki “Koza” (Ivan Ostroćovský), američki “Ned Rifle” (Hal Hartley), “Bota” (Thomas Logoreci), koprodukcija Albanije, Italije i Kosova, mađarski “For Some Inexplicable Reason” (Gabor Reisz), češki “Snake brothers” (Jan Prušinovský), “Parabellum” (Lukas Valenta Rinner), koprodukcija Argentine, Austrije i Urugvaja i britanski “Trash” Stivena Daldrija (Stephen Daldry).



Van konkurencije biće prikazan britanski serijal “Utopia” (Dennis Kelly), te američki filmovi “Minions” (Kyle Balda, Pierre Coffin), “Pixels” (Chris Columbus) i “Terminator Genisys” (Alan Taylor).

Za nagrade će se takmičiti i kratki filmovi autora iz Danske, Irske, Španije, Bugarske, Portugala, Mađarske, Poljske, Gruzije, Holandije, Finske, Izraela, Nemačke…

Program “Dizalica”, pokrenut 2014. godine, prikazaće mladoj publici šest stranih filmova, a tradicionalno će biti održan i program za decu, koji je prepoznat kao važan element filmskog obrazovanja najmlađih. Ove godine ponudiće savremene hrvatske, evropske i svetske igrane i animirane dugometražne i kratkometražne filmove koji su se istakli na brojnim festivalima filmova za decu i mlade.

Pomoćnica ministra kulture Tamara Perišić istakla je da je Pulski filmski festival mesto okupljanja filmofila iz Hrvatske i sveta, a o značaju te nacionalne manifestacije, kako je rekla, svedoči i kontinuirana podrška Ministarstva kulture koje mu posvećuje posebnu pažnju kako bi osigurao što kvalitetnije uslove predstavljanja hrvatske filmske umetnosti kao bitne odrednice nacionalne audiovizuelne strategije.

Pulski festival će i ove godine biti delom posvećen i profesionalcima, a pokreće i Studentski program čiji je cilj povezivanje akademija u regionu.

Partner tog projekta je Akademija dramske umetnosti u Zagrebu, a saradnja je potpisana i sa Akademijom likovnih umetnosti u Zagrebu, Akademijom primenjenih umetnosti u Rijeci, Sveučilišnim studijem Glume, mediji i kultura u Rijeci, Umetničkom akademijom u Osijeku, Umetničkom akademijom u Splitu, Fakultetom dramskih umetnosti u Beogradu, Akademijom umetnosti Novi Sad, Akademijom za gledališče, radio, film i televiziju u Ljubljani, Fakultetom za dramsku umetnost u Skoplju, kao i sa Fakultetom za pozorište i televiziju u Klužu.

Prošle godine, na 61. Pulskom filmskom festivalu, trijumfovao je akcioni ratni film “Broj 55” Kristijana Milića, osvojivši nagradu Zlatna arena u osam kategorija, uključujući za najbolji film, režiju i scenario.

(SEEcult.org)

Novi koncept SOFEST-a



Filmski festival u Sopotu (SOFEST) prikazaće od 7. do 11. jula čak 19 domaćih filmova, proizvedenih u protekloj godini, a u 44. godini biće obeležen i zaokretom ka novoj koncepciji koja u prvi plan stavlja filmske profesije koje su izuzetno bitne, ali su obično u senci.

SOFEST od ove godine postaje festival filmskih profesija na kojem će stručni žiri dodelјivati plakete “Sunce” i novčane nagrade za kameru, montažu, scenografiju, kostim i muziku. Svake godine fokus će biti na po jednoj od tih profesija, a ove godine to je profesija kompozitora filmske muzike, saopšteno je 25. juna na konferenciji za novinare u Skupštini grada Beograda, koja je osnivač SOFEST-a.

Iznos nagrade za najbolјu filmsku muziku biće dvostruko veći od ostalih kategorija.

Žiri će činiti reditelj Miloš Pušić, montažer Đorđe Marković i kostimograf Jelena Đorđević.



Prema navodima organizatora, zahvalјujući interesovanju stručne javnosti za novu programsku koncepciju, na 44. SOFEST-u biće prikazano 19 filmova, što je trostruko više nego prošle godine i predstavlјa gotovo stoprocentan odziv.

Takmičarski program obuhvata tako filmove: “Branio sam mladu Bosnu”, “Crveni makovi”, “Enklava”, “Mali Budo”, “Off”, “Iscelјenje”, “Ničije dete”, “Spomenik Majklu Džeksonu”, “Jednaki”, “Peti leptir”, “Za kralјa i otadžbinu”, “Varvari”, “Petlјa”, “Žigosana”, “Okean”, “Unutra”, “Travelator”, “Psiho seansa” i “Otvoreni kavez”.

Žiri publike dodeljivaće nagradu za najbolјi film - Statuetu slobode i novčanu nagradu (reditelј i scenarista dobijaju i diplome), kao i nagrade za najbolјu glumicu i glumca, koji takođe dobijaju Statuete slobode.

44. SOFEST otvoriće kompozitor filmske muzike Zoran Simjanović, koji će tokom održati i master klas.



Svečano otvaranje biće tradicionalno u znaku defilea autora, glumaca i filmskih radnika, kao i spektakularnog vatrometa.

Za muzički program svečanog otvaranja zadužen je bend The Loop reditelјa Milutina Petrovića, sastavlјen od osam muzičara i filmadžija okuplјenih oko garažnog filma. The Loop svira fank 70-ih, a izvešće i potpuri hit rokenrol pesama iz domaćih filmova.

Prateći program posvećen je kompozitoru Dušanu Radiću, kome će biti priređen omaž - projekcija filma “The long ships”, za koji je komponovao muziku, kao i izložba plakata, dokumenata i fotografija sa snimanja.

Kao i prethodnih godina, najmlađi će u jutarnjim terminima imati priliku da vide aktuelna svetska animirana ostvarenja “Zvončica i čudovište iz nedođije”, “Sunđer Bob Kockalone - sunđer na suvom” i “U mojoj glavi”.

SOFEST organizuje Centar beogradskih festivala – CEBEF, koji stoji i iza FEST-a i Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma, koji su takođe delimično promenili koncepcije u protekloj godini.

Prošle godine je film “Odumiranje” Miloša Pušića proglašen najboljim na 43. SOFEST-u, a bio je u skromnoj konkurenciji sa svega još pet domaćih ostvarenja, među kojima se po broju nagrada izdvojio i film “Top je bio vreo” Slobodana Skerlića, koji je nagrađen za režiju.

SOFEST je 2014. dobio i novi Odbor, koji čine filmska reditelјka Maja Uzelac (predsednica), direktorka Centra za kulturu Sopot Suzana Marković, reditelј Saša Radojević, novinar i producent Aleksandar Avramović i producent Dragan Marinković.

Festivalski sajt je ffs.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, odnosno u PRILOGU (pdf).

(SEEcult.org)

http://www.seecult.org/files/44-SOFEST-program-2015.pdf 44-SOFEST-program-2015.pdf

Duša japanske kuhinje



Jugoslovenska kinoteka prikazuje od 25. do 28. juna u svom muzeju reviju japanskih dokumentarnih i igranih filmova, u saradnji sa ambasadom Japana u Beogradu.

Revija “Duša japanske kuhinje” počinje dokumentarnim filmom “Važnije od ramena” (2013), čiji je reditelj Takaši Innami, a sniman tokom nekoliko godina, prikazuje hroniku života 70-godišnjaka koji je posvetio život pravljenju najboljih ramen rezanaca i podučavanju drugih. To je dirljiva, topla, upadljivo neuglačana priča o čovekovoj posvećenosti poslu i predanosti njegovih pomoćnika. Obuzet zdravstvenim problemima i sećanjem na davno preminulu ženu koja ga je podržavala, Jamagiši polako gubi sposobnost za rad, ali ipak nastavlja da pravi rezance…

Biće prikazana i dvočasovna istorijska drama “Samurajski meni” (2013), čiji je reditelj Juzo Asahara, a događa se u periodu Edo, kada se razvedena žena istančanog osećanja u kulinarskim veštinama udaje za naslednika renomirane porodice Funaki, poznate kao “Kuhinjski samuraji”. Njen novi muž, međutim, uopšte ne ume da koristi nož i užasan je kuvar. Kako bi sačuvala ugled i ime porodice Funaki, Haru odlučuje da ga podučava umetnosti kulinarstva. Priča je inspirisana istinitim životom porodice koja je preživljavala brojne preokrete u svojoj kuhinji pod vladavinom gospodara Koge...

Publika Muzeja Jugoslovenske kinoteke ima priliku da pogleda i komičnu dramu “Ramen samuraj” (Naoki Segi, 2011) o čoveku koji, nakon što je primio vest da mu je otac preminuo, daje otkaz u reklamnoj agenciji i vraća se u rodni grad na ostrvu Kjušu da bi preuzeo posao za koji se njegov otac dugo borio – da otvori sopstveni restoran sa rezancima. Posle dugotrajne borbe sa gradskim moćnicima, uspeva da sačuva ugled porodice, ali i da stvori originalne specijalitete sa svojim ličnim pečatom.

Za završnicu je najavljena drama “Recept za pomen – 49 dana” (Juki Tanada, 2013) o čoveku koji posle iznenadne smrti supruge ostaje bez snage za život. Nedugo nakon njene smrti iznenada se pojavljuje misteriozna devojka sa ručno ispisanom knjigom recepata koju je njegova žena ostavila iza sebe. Njegova ćerka vraća se u kuću roditelja slomljenog srca, umorna i tužna od propalog braka i nailazi na tu divno ilustrovanu ljubavlju ispisanu knjigu sa receptima za srećan život koje porodica treba da sprovede 49 dana nakon majčine smrti...

Ulaznice koštaju 150 dinara, osim na dan otvaranja, kada je ulaz besplatan.

Sajt Jugoslovenske kinoteke je kinoteka.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala za kulturu jugoistočne Evrope SEEcult.org.

(SEEcult.org)

8. Cinema City



Filmski festival Cinema City u Novom Sadu predstavlja od 29. do 5. jula oko 70 filmova u okviru šest programskih celina, a održava se na novoj lokaciji - u Kineskoj četvrti i Limanskom parku.

Pod sloganom “Na pravom mestu u pravo vreme”, Cinema City će predstaviti tri takmičarske selekcije - Nacionalne klase, Fresh Danube Films i Up to 10.000 Bucks, kao i tri revijalne - Respect to 1st Films, 360° i Planet Rock.

Program čine debitantska ostvarenja, odnosno prvi i drugi filmovi autora koji oblikuju sadašnjost i budućnost domaće i svetske kinematografije.

Osmi Cinema City počinje domaćom premijerom filma “Panama” mladog beogradskog reditelja Pavla Vučkovića, koji je deo selekcije Nacionalna klasa, pored filmova "Enklava", "Isceljenje", "Mali Budo", "Nebo iznad nas", "Ničije dete", "Off", "Okean", "Otvoreni kavez", "Spomenik Majklu Džeksonu", "Varvari" i "Žigosana".

Debitantski Vučkovićev igrani dugometražni film imao je svetsku premijeru na specijalnoj projekciji ranije ove godine na Filmskom festivalu u Kanu, na kojem je Vučković svojevremeno nagrađen dva puta u selekciji “Sinefondasion” (2003. i 2007).



“Panama” je savremena ljubavna priča pod bremenom interneta i društvenih mreža – glavni junak Jovan viđa se, između ostalih devojaka, i sa Majom, koja mu deluje naivno i neiskusno, ali postepeno, njeno ambivalentno ponašanje počinje da ga intrigira. Prateći video snimke i “tragove” sa interneta, Jovan otkriva naznake Majinog paralelnog života i upliće se u sopstvenu igru laži i ljubomore.

“Panama” će biti prikazana u Fabrici SKC-a, nakon ceremonije otvaranja, na kojoj će biti dodeljena Nagrada za doprinos festivalu Cinema City filmskoj kritičarki lista “Politika” Dubravki Lakić, članici Evropske filmske akademije i Međunarodne federacije filmskih kritičara (FIPRESCI), kao i Nagrada za doprinos domaćoj kinematografiji prof. Feti Dautoviću, producentu nekih od najvećih televizijskih projekata 70-ih.

Nakon svečanog otvaranja, film “Panama” biće prikazan i na Planet Rock Music bini, kao i “Pasja ljubav”, “Kratka kožica” i “Potraga za Felom”, a potom sledi koncert domaćih bendova Jarboli i Darkwood Dub.

“Pasja ljubav” je debitantsko ostvarenje danas već čuvenog reditelja i oskarovca Alehandra Inaritua, u kojem tri isprepletene priče o životu različitih staleža u Meksiko Sitiju povezuje fatalna automobilska nesreća.

Program selekcije 360° otvara komedija “Kratka kožica” italijanskog autora Duča Kjarinija, koja govori o procesu seksualnog i emocionalnog odrastanja, istražujući nežnost i slabost muškog pola, prečesto predstavljanog isključivo kroz stereotipe mačizma.

Program Planet Rock počinje dokumentarnim filmom “Potraga za Felom” Aleksa Gibnija, pričom
o životu, muzici i društvenoj i političkoj ulozi Fele Anikulapa Kutija. Oskarovac Gibni u tom filmu istražuje kontroverzni život, sjajnu muziku te neosporan kulturni i politički uticaj legendarnog tvorca afrobita.

Organizatori su pripremili i raznovrstan prateći program, uz odmor u Food i Lounge zonama.

Cinema City i ove godine podržava Amstel, kao i Pokrajinski sekretarijat za kulturu i javno informisanje Vojvodine, Ministarstvo kulture i informisanja Srbije, Grad Novi Sad, nemačka organizacija za tehničku saradnju GIZ, Francuski institut u Srbiji, Ambasada Kanade i Italijanski centar za kulturu Addetto.

Prošle godine, na sedmom Cinema City festivalu najboljim srpskim filmom proglašen je debitantski film "Neposlušni" Mine Đukić, a mlada autorka nagrađena je i za režiju.

Festivalski sajt je cinemacity.org, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, kao i u PRILOGU

Mapa festivalskih zona nalazi se OVDE

(SEEcult.org)

22. Palić – Evropski san

http://www.seecult.org/vest/22-palic-evropski-san

Nagrade 8. Cinema City



Najboljim domaćim filmom na osmom festivalu Cinema City u Novom Sadu proglašena je nagrađivana drama “Ničije dete” Vuka Ršumovića, koja je privukla i rekordan broj posetilaca, dok je u regionalnoj selekciji pobedio debitantski film mađarskog reditelja Karoja Uja Mesaroša “Liza, lisica-vila”, a posebno priznanje dodeljeno je dokumentarcu “Goli” hrvatske rediteljke Tihe K. Gudac o Golom otoku, koji je dobio i nagradu publike.

Ršumovićevo “Ničije dete” dobilo je statuetu Ibis za najbolji film u takmičarskom programu “Nacionalna klasa” uz obrazloženje žirija da reč o ostvarenju koje je potpuno na svim filmskim nivoima i koje “nas vodi na put inicijacije u civilizaciju koja propada zbog toga što ljudi jesu životinje”.

Žiri je odao priznanje i celoj ekipi Ršumovićevog filma i “onome što su uspeli da postignu - od režije, preko načina na koji je priča ispričana do realistične vizuelne izvedbe”.

Posebno priznanje - Nagrada za doprinos domaćoj kinematografiji dodeljena je filmu “Panama” Pavla Vućkovića, kao prvom debitantskom filmu iz Srbije koji je prikazan u glavnom programu Kana. “Panama” je domaću premijeru imao otvaranju osmog Cinema City, na kojem je posebno priznanje zbog “prirodne, uverljive, harizmatične i dirljive izvedbe” nagrađena i mlada glumica u tom filmu Jovana Stojiljković.

Žiri “Nacionalne klase”, koji su činili Karpo Godina, Kaša Karvan i Alesandro Groplero, pohvalio je posebnim priznanjem i Željka Markovića za ulogu u filmu “Varvari” i Denisa Murića za ulogu u pobedničkom filmu “Ničije dete”.



Nagrada za inovaciju dodeljena je reditelju Ivanu Ikiću za “Varvare”, koje je Žiri mladih proglasio za najbolji film u domaćem takmičarskom programu, ističući da prikazuje “bezizlaznost i puku egzistenciju mladih koji sami nemaju snage da menjaju društvo”.

Žiri sekcije “Fresh Danube Films” dodelio je nagradu magazina “Cineuropa” filmu “Liza, lisica-vila” Karoja Uja Mesaroša, “zabavnoj i veoma kreativnoj bajci” smeštenoj u 70-te godine u Mađarskoj.

Posebno priznanje dodeljeno je dokumentarcu “Goli” Tihe K. Gudac koja je, kako je istakao žiri, “istraživanjem istorijskih činjenica i porodičnih sećanja o Golom otoku 50-ih godina 20. veka, uspela da ispriča veoma ličnu i dirljivu, ali u isto vreme i informativnu, sa stanovišta politike bitnu i univerzalnu priču”.

Žiri selekcije niskobudžetnih filmova “Up to 10.000 Bucks”, koji su činili Atanu Mukherjee, Dragan fon Petrović i Đorđe Bajić, proglasio je najboljim filmom u tom programu “Cveće zla” Sabolča Tolnaija, ističući da je “snažnom autorskom imaginacijom” stvorio filmsko delo koje se izdvojilo specifičnim stilom. “Smeštajući svoju priču u okvire nemog filma i koristeći međunatpise za slanje jasnih političkih poruka, Tolnai je kreirao vizuelno bogato delo u kome prljava realnost društva koje prikazuje postaje sjajna filmska scenografija”, naveo je žiri selekcije “Up to 10.000 Bucks”, koji je posebno priznanje dodelio filmovima “Ana Trg” Jelene Novaković, “Ništa nije za džabe” Liron Revahe i “Petlja” Milutina Petrovića.

Pod sloganom “Na pravom mestu u pravo vreme”, Cinema City je održan ove godine na novoj lokaciji – Kineskoj četvrti i Limanskom parku, a prema navodima organizatora, privukao je od 29. juna do 5. jula više od 35.000 posetilaca za sedam dana, koji su imali priliku da pogledaju 70 filmova u šest selekcija.

Osim filma “Ničije dete”, najveću pažnju publike privukla je i domaća permijera “Paname”, koja je i reprizirana. Publika je pokazala veliko interesovanje i za filmove “Goli”, “Enklava”, “Liza, lisica-vila”, “Gljive”,
“Kurt Kobejn: montaža pakla”, “Depeche Mode: živi u Berlinu”, biografski film “Maske” o Slobodanu Tišmi, za filmove iz selekcije “Up to 10.000 Bucks”...

Održano je i sedam koncerata, a program su obeležili i susreti i razgovori sa autorima, žirijem i selektorima.

Osmi Cinema City završen je besplatnom projekcijom filma “U2: pogled sa neba”, nakon čega je usledila svečana dodela nagrada i koncerti sastava Vis limunada i VKSHN.

(SEEcult.org)

44. SOFEST, novi koncept



Filmski festival u Sopotu (SOFEST) u 44. godini doživljava koncepcijski zaokret, čime postaje festival filmskih profesija, pa će tako od 7. do 11. jula, kada će prikazati 19 domaćih filmova, biti fokusiran na profesiju kompozitora filmske muzike.

44. SOFEST otvoriće kompozitor filmske muzike Zoran Simjanović, a svečana ceremonija tradicionalno obuhvata defile autora, glumaca i filmskih radnika, kao i vatromet, nakon obraćanja gradskog sekretara za kulturu Vladana Vukosavljevića.

Za muzički program svečanog otvaranja zadužen je bend The Loop reditelјa Milutina Petrovića, sastavlјen od muzičara i filmadžija okuplјenih oko garažnog filma, koji sviraju fanki 70-ih, a izvešće i potpuri hit rokenrol pesama iz domaćih filmova.



Takmičarski program 44. SOFEST-a počinje filmom "Branio sam Mladu Bosnu" Srđana Koljevića, a obuhvata još 18 ostvarenja, što je trostruko više nego 2014. godine i predstavlјa gotovo stoprocentan odziv.

Publika će videti i filmove: “Crveni makovi”, “Enklava”, “Mali Budo”, “Off”, “Iscelјenje”, “Ničije dete”, “Spomenik Majklu Džeksonu”, “Jednaki”, “Peti leptir”, “Za kralјa i otadžbinu”, “Varvari”, “Petlјa”, “Žigosana”, “Okean”, “Unutra”, “Travelator”, “Psiho seansa” i “Otvoreni kavez”.

Stručni žiri SOFEST-a dodelјivaće plakete “Sunce” i novčane nagrade za kameru, montažu, scenografiju, kostim i muziku, pri čemu će svake godine fokus biti na po jednoj od tih profesija.

Iznos nagrade za najbolјu filmsku muziku biće dvostruko veći od ostalih kategorija.



Žiri čine kompozitor Zoran Hristić, reditelj Miloš Pušić, montažer Đorđe Marković i kostimografkinja Jelena Đorđević.

Žiri publike dodeljivaće nagradu za najbolјi film - Statuetu slobode i novčanu nagradu (reditelј i scenarista dobijaju i diplome), kao i nagrade za najbolјu glumicu i glumca, koji takođe dobijaju Statuete slobode.

Prateći program posvećen je kompozitoru Dušanu Radiću, kome će biti priređen omaž u vidu projekcije filma “The long ships”, za koji je komponovao muziku, kao i izložbe plakata, dokumenata i fotografija sa snimanja.

Kao i prethodnih godina, najmlađi će u jutarnjim terminima imati priliku da vide aktuelna svetska animirana ostvarenja “Zvončica i čudovište iz Nedođije”, “Sunđer Bob Kockalone - sunđer na suvom” i “U mojoj glavi”.

SOFEST organizuje Centar beogradskih festivala – CEBEF, koji stoji i iza FEST-a i Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma, koji su takođe delimično promenili koncepcije u protekloj godini.

Prošle godine je film “Odumiranje” Miloša Pušića proglašen najboljim na 43. SOFEST-u, a bio je u skromnoj konkurenciji sa svega još pet domaćih ostvarenja, među kojima se po broju nagrada izdvojio i film “Top je bio vreo” Slobodana Skerlića, koji je nagrađen za režiju.

SOFEST je 2014. dobio i novi Odbor, koji čine filmska reditelјka Maja Uzelac (predsednica), direktorka Centra za kulturu Sopot Suzana Marković, reditelј Saša Radojević, novinar i producent Aleksandar Avramović i producent Dragan Marinković.

Festivalski sajt je ffs.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, odnosno u PRILOGU (pdf).

(SEEcult.org)

Počeo 44. SOFEST



Filmski festival u Sopotu (SOFEST), koji predstavlja u takmičarskom programu čak 19 domaćih filmova, otvoren je 7. jula tradicionalnim defileom članova filmskih ekipa i vatrometom, nakon optimističnih reči gradskog sekretara za kulturu Vladana Vukosavljevića o sudbini srpske kinematografije.

Vukosavljević je rekao da se, kada se govori o krizi u filmu, misli na ekonomsku krizu, jer autorskih vizija i ideja ne manjka. To pokazuje, kako je dodao, i to što se 19 domaćih ostvarenja takmiči za nagrade 44. SOFEST-a.

"To je ono što je najvažnije za sudbinu filma, svi drugi problemi se daju lako rešiti", rekao je Vukosavljević, otvarajući 44. SOFEST, uoči tradicionalnog vatrometa.

Pred više hiljada građana prodefilovale su, ovoga puta kao pešaci, autorske ekipe filmova koji se takmiče za nagrade, a to su “Branio sam mladu Bosnu“ Srđana Koljevića, kojim je počeo takmičarski program, te “Crveni makovi”, “Enklava”, “Mali Budo”, “Off”, “Isceljenje”, “Ničije dete”, “Spomenik Majklu Džeksonu”, “Jednaki”, “Peti leptir”, “Za kralja i otadžbinu”, “Varvari”, “Petlja”, “Žigosana”, “Okean”, “Unutra”, “Travelator”, “Psiho seansa” i “Otvoreni kavez”.



SOFEST je u 44. godini doživeo koncepcijski zaokret, postavši festival filmskih profesija, a ove godine fokusiran je na profesiju kompozitora filmske muzike.

Jedan od najistaknutijih domaćih kompozitora filmske muzike Zoran Simjanović obratio se na otvaranju publici predlogom da se u Sopotu napravi letnja pozornica na kojoj bi, pored filmskih projekcija, gostovali i muzičari svetskog ranga.




Simjanović je podsetio na jubilej - 75 godina od prvog srpskog filma koji je imao komponovanu muziku (Golgota Srbije).

Na otvaranju je nastupio i bend The Loop reditelja Milutina Petrovića, koji je izveo poznate numere iz domaćih filmova.



Prve festivalske večeri, osim filma “Branio sam Mladu Bosnu”, publika je imala priliku da vidi i omnibus “Crveni makovi” mladih reditelja Nebojše Nenadića, Sonje Antanasijević i Milana Roganovića.

Takmičarski program biće nastvljen 8. jula filmovima “Otvoreni kavez", "Enklava", "Mali Budo" i "Off", a u prepodnevnim satima na programu je i film za decu "Zvončica i čudovište iz Nedođije".

Stručni žiri SOFEST-a dodelјivaće plakete “Sunce” i novčane nagrade za kameru, montažu, scenografiju, kostim i muziku, pri čemu će svake godine fokus biti na po jednoj od tih profesija.

Iznos nagrade za najbolјu filmsku muziku biće dvostruko veći od ostalih kategorija.

Žiri čine kompozitor Zoran Hristić, reditelj Miloš Pušić, montažer Đorđe Marković i kostimografkinja Jelena Đorđević.

Žiri publike dodeljivaće nagradu za najbolјi film - Statuetu slobode i novčanu nagradu (reditelј i scenarista dobijaju i diplome), kao i nagrade za najbolјu glumicu i glumca, koji takođe dobijaju Statuete slobode.

Prateći program posvećen je kompozitoru Dušanu Radiću, kome će biti priređen omaž u vidu projekcije filma “The long ships”, za koji je komponovao muziku, kao i izložbe plakata, dokumenata i fotografija sa snimanja.

SOFEST organizuje Centar beogradskih festivala – CEBEF, koji stoji i iza FEST-a i Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma, koji su takođe delimično promenili koncepcije u protekloj godini.

Prošle godine je film “Odumiranje” Miloša Pušića proglašen najboljim na 43. SOFEST-u, a bio je u skromnoj konkurenciji sa svega još pet domaćih ostvarenja, među kojima se po broju nagrada izdvojio i film “Top je bio vreo” Slobodana Skerlića, koji je nagrađen za režiju.

SOFEST je 2014. dobio i novi Odbor, koji čine filmska reditelјka Maja Uzelac (predsednica), direktorka Centra za kulturu Sopot Suzana Marković, reditelј Saša Radojević, novinar i producent Aleksandar Avramović i producent Dragan Marinković.

Festivalski sajt je ffs.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org, odnosno OVDE

(SEEcult.org)

Preminuo Omar Šarif



Legendarni glumac Omar Šarif, jedna od najvećih egipatskih filmskih zvezda, preminuo je u 84. godini u Kairu.

Najpoznatiji po ulogama u klasicima “Lorens od Arabije” i “Doktor Živago”, Šarif je preminuo u bolnici u Kairu od srčanog udara, a patio je i od Alćajmera.

Šarif je za ulogu u epskom filmu Dejvida Lina “Lorens od Arabije” (1962) osvojio dva Zlatna globusa, a bio je nominovan i za Oskara.

Tri godine kasnije dobio je nagradu Zlatni globus i za ulogu u “Doktoru Živagu”.

Rođen 10. aprila 1932. godine kao Michel Demitri Shalhoub u porodici dobrostojećih trgovaca libanskog porekla, Šarif je studirao na Britanskom koledžu Viktorija u Aleksandriji, gde se pokazalo da je posebno talentovan za jezike, ali je diplomirao matematiku i fiziku na Univerzitetu Kairo, nakon čega se pridružio porodičnom biznisu. Ipak, Šarif nije odustao od ambicije da postane glumac, pa je, uprkos razočaranju oca, otišao u London na Kraljevsku dramsku akademiju.



Tokom 50-ih godina igrao je u nizu egipatskih filmova, pa je ubrzo postao zvezda u domovini.

Lin ga je angažovao za film “Lorens od Arabije” na osnovu fotografije, a uloga Alija donela mu je svetsku slavu. Film je osvojio osam Oskara, a nominovani su bili i Šarif i Piter O’Tul.

Usledila je 1965. godine još jedna upečatljiva uloga – Doktora Živaga u istoimenom Linovom filmu zasnovanom na romanu Borisa Pasternaka.



Zahvaljujući crnim prodornim očima i čuvenom poluosmehu, Šarif je ubrzo prozvan Rudolfom Valentinom 60-ih godina.

Šarif je govorio da ne zna čime privlači žene, a imao je veze sa nekim od najlepših filmskih zvezda, među kojima su Ingrid Bergman, Katrin Denev i Ava Gardner.

Egipatskim vlastima nisu se sviđale sve njegove uloge, posebno u filmu “Funny Girl” sa Barbrom Strejsend, koja je glasno podržavala Izrael. Egipatske vlasti pretile su da će mu oduzeti državljanstvo kada se ispostavilo da je još i u vezi sa Strejsendovom.

Šarif je sve više vremena provodio van zemlje, a počeo je i da se odaje alkoholu i prepušta strasti kockanja. Da bi obezbedio novac za hedonistički životni stil, prihvatao je uloge “stranog džentlmena” u raznim osrednjim filmovima koji su iskorišćavali zapravo samo njegov dobar izgled i reputaciju zvezde.

Okrenuo je leđa Holivudu zarad evropskih kazino centara, a određeno vreme živeo je u jednom pariskom hotelu.

Posebno je bio poznat po igranju bridža i smatran je jednim od najboljih igrača bridža u svetu.

Šarif je govorio da ne žali zbog načina života koji je odabrao i da bi sve učinio isto kada bi mogao. “Srećom, nije sve što sam radio bilo đubre za novac. Imao sam neke velike trenutke”, dodao je Šarif.

(SEEcult.org)

Omaž Ilije Šoškića Pazoliniju



Izložba Ilije Šoškića “PPP Nove ore dopo”, posvećena čuvenom italijanskom reditelju i piscu Pjeru Paolu Pazoloniju (Pier Paolo Pasolini), biće otvorena 19. jula u bioskopu Abazija na Paliću, u okviru 22. Festivala evropskog filma Palić, a obuhvata 15 fotografija snimljenih devet sati nakon Pazolinijevog ubistva na lokaciji na kojoj je pronađeno njegovo telo.

Pazolini je bio komšija Ilije Šoškića, jednog od najznačajnjih savremenih umetnika iz regiona, koji već decenijama živi i radi u Italiji.

Prema rečima Šoškića, s Pazolinijem (1922-1975) imao je distanciran odnos, samo zbog posla, zbog njegove umetnosti.

“Smatrao sam ga poliedrično genijalnim umetnikom, alogičnim, i samouništavajućim. Zamišljao sam ga i viđao sa Tarkovskim, Fasbinderom i Hercogom, ali također i sa Đulijanom Bekom, Bobom Vilsonom i Euđenijom Barbom, sa Pjerom Manconijem i Vinerom Akcionismusem. Bio sam jedan od njih, u svojoj malenkosti, takođe i ja. To je okvir 60-ih/70-ih godina 'druge' avangarde koja je pronosila umetnost i kulturu na najviši nivo, ali takođe i u ekstreme, zbog čega beše i samouništavajuća: cena koju avangarda plaća po prirodi stvari, to jest usled istraživanja ‘udaha iznad’”, naveo je Šoškić povodom izložbe.



Prema njegovim rečima, 2. novembra 1975. godine, nakon što je proveo noć ispred radija i čuvši vesti o smrti, odnosno ubistvu Pazolinija, koje su bile vrlo konfuzne, sačekao je jutro i verodostojnost informacije, pa je odlučio da otputuje na mesto događaja.

“Radilo se o močvari u području Idroskalo, gde se nalazio poznati fudbalski teren za mali fudbal Pazolinija i njegovih ‘životnih dečaka’. Znao sam gde se nalazi. Oko 11 ujutro bio sam već na licu mesta. Našao sam momke koji su igrali fudbal, spremni da budu fotografisani! Na uglu fudbalskog terena desila se tragedija, označena krugom od kamena i cigle (stvari nađene u blizini) i sa nešto krede; izgrađen 'mauzolej' sa krstom od dva komada drveta nađenih u đubrištu, sa ispisanim slovima ‘Pjer P. Pazolini’. To je bila scenografija jednog mučeništva, jednog umetnika. Prisetio sam se ubistva Arhimeda kao i cinizma nesavršene civilizacije”, naveo je Šoškić, koji je u to vreme živeo u rimskoj uličici Bollo, a Pazolini u obližnjoj ulici Montoro.

U tom kraju, prema rečima Šoškića, živeli su i Gabrijela Feri, Đan Marija Volontč i niz drugih ličnosti. U to doba emancipacijske borbe posećivali su bar Perů u ulici Monserato, gde se nalazio i GAP - Galerija međunarodnog fluksusa. S druge strane Cvetnog polja, u ulici Paradizo, nalazila se (i još je tamo) legendarna galerija “Attiko”, sa kojom je Šoškić takođe sarađivao, a posećivali su je i Pazolini i Đulijan Bek, među drugim ličnostima koji su ispisali istoriju.



Šoškić, rođen u Jugoslaviji 1935. godine, još krajem 60-ih godina odlazi u Italiju – najpre u Bolonju, a potom u Rim. Prve samostalne izložbe u Italiji imao je u Galeriji Carbonesi u Bolonji (koju je kurirao i pisao prvu kritičku analizu o Šoškiću Giorgio Cortenova) 1971. godine i u Museo di Palazzo Diamanti u Ferari (koju je kurirao i napisao kritičko-poetski tekst Emilio Villa) 1972.

Nedavno se predstavio u Rimu izložbom “Šapat” u galeriji Zoo Zone Art Forum

Šoškićeva izložba o Pazoliniju deo je pratećeg programa 22. Festivala evropskog filma Palić, koji će biti održan od 18. do 24. jula na više lokacija kraj jezera Palić i u Subotici, a prikazaće više od 90 filmova, uključujući uvodni program posvećen klasicima filmske umetnosti i ovogodišnjim dobitnicima nagrade “Aleksandar Lifka” – Želimiru Žilniku i švedskom reditelju Roju Andersonu.

Pazolini je debitovao kao režiser 1961. godine filmom “Skitnica”, za koji je koristio fabule iz sopstvenih romana, posebno iz “Žestokog života” (1959). Snimio je nekoliko filmova koji su ušli u zlatni fond svetske kinematografije, kao što su “Mama Rim”, “Trilogija života” - “Dekameron”, “Kenterberijske priče” i “Hiljadu i jedna noć”, te “Salo ili 120 dana Sodome”, koji je prikazan posthumno.

Pazolinijevo ubistvo i dalje je obavijeno velom tajne, a o njegovom životu i delu snimljeno je nekoliko filmova.

Mladić Pino Pelozi Gvidonia (Pelosi di Guidonia) priznao je ubistvo Pazolinija i osuđen je, ali je kasnije povukao iskaz, navodeći da ga je dao zbog pretnji njegovoj porodici. Tvrdio je da su ubistvo Pazolinija počinila trojica ljudi sa “južnjačkim akcentom”, koji su ga smatrali “prljavim komunistom”.

(SEEcult.org)

Nagrade 44. SOFEST-a



Glavna nagrada 44. Filmskog festivala u Sopotu (SOFEST), održanog prema novoj koncepciji, dodeljena je za najbolju originalnu muziku Biljani Krstić i Mikiju Stanojeviću za film “Branio sam Mladu Bosnu”.

U konkurenciji 19 srpskih filmova i koprodukcija, muzika komponovana za “Branio sam Mladu Bosnu” Srđana Koljevića, kojim je 44. SOFEST i otvoren 7. jula, izdvojena je kao primer značaja muzike u filmu i uspelog kontrapunkta koji se uklapa u kompletan doživljaj filmskog dela.

Glavna nagrada 44. SOFEST-a, iznosi 100.000 dinara (ostale po 50.000), a dodeljuje se uz plaketu "Sunce SOFEST-a".

Žiri 44. SOFEST-a, koji su činili kompozitor Zoran Hristić (predsednik), reditelj Miloš Pušić, montažer Đorđe Marković i kostimografkinja Jelena Đorđević, dodelio je i nagradu za najbolji dizajn zvuka Aleksandru Prediću za “Isceljenje”, za najbolju fotografiju Damjanu Radovanoviću za “Ničije dete”, a za najbolju montažu Andriji Zafranoviću za “Enklavu”.



Za scenografiju nagrađena je Zorana Petrov za “Varvare”, a za kostim Vesna Teodosić za film “Za kralja i otadžbinu”.

Nagrada žirija publike za najbolji film otišla je produkciji drame “Branio sam Mladu Bosnu” (Košutnjak film), a najboljim glumcima proglašeni su Jelena Rakočević Cekić za ulogu u filmu “Otvoreni kavez” i Nikola Rakočević za uloge u filmovima “Branio sam Mladu Bosnu” i “Travelator”.

SOFEST je u 44. godini postao festival filmskih profesija, a prema toj novoj koncepciji, ove godine u fokusu je bio posao kompozitora filmske muzike.

Osim filmova koji su odneli nagrade, publika je videla i “Crveni makovi”, “Mali Budo”, “Off”, “Spomenik Majklu Džeksonu”, “Jednaki”, “Peti leptir”, “Petlјa”, “Žigosana”, “Okean”, “Unutra” i “Psiho seansa”.

Uoči dodele nagrada, održan je koncert muzike Zorana Simjanovića iz filmova “Anđeo čuvar”, “Nacionalna klasa”, “Balkan ekspres”, “Boško Buha”… Zatim je prikazan i prvi film u istoriji za koji je komponovana muzika – “Ubistvo vojvode od Gize” iz 1908. godine.

Predsedavajući žirija, kompozitor Zoran Hristić, ocenio je na SOFEST-u da ove godine jeste velika produkcija, ali da je kvalitet filmova na niskom nivou, te da mnogi nisu profesionalno urađeni, bar što se tiče zvuka i muzike. Ocenio je da je to verovatno zbog besparice i dodao da se radi pomoću štapa i kanapa, uglavnom sa elektronskom, programiranom muzikom.

“To je sad moda jer su ljudi primorani tako da rade, znam i po sebi, tako da ćemo vrlo teško doći do rešenja za sve kategorije”, ocenio je Hristić, dodajući da se i u pre 30 godina, kada je počinjao karijeru, radilo pomoću štapa i kanapa, ali je to bio rad koji je rezultirao veoma dobrom muzikom.

“Bili smo velika Jugoslavija, postojali su značajni kompozitori i u Ljubljani, Zagrebu, Skoplju... Ali tada se nije postavljalo pitanje upotrebe instrumenata. Ukoliko je bilo potrebno svirao je i veliki orkestar, što je sad apsolutno nezamislivo”, naveo je Hristić.

SOFEST organizuje Centar beogradskih festivala – CEBEF, koji stoji i iza FEST-a i Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma, koji su takođe delimično promenili koncepcije u protekloj godini.

(SEEcult.org)

Omaž Žilniku i Andersonu

http://www.seecult.org/vest/omaz-zilniku-i-andersonu